26 നോകെ എന്നാ പിശച്ചിരുന്തെ കാലത്തിൽ ഒണ്ടായതുവോലെ മനിശൻ മകൻ വരിനെ കാലത്തിലുമൊണ്ടാകും.
പിന്നെ ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക്, “മനിശൻ മകനിലെ ഒരു നാളെ കാൺമ്പേക്ക് നിങ്കെ ആശിക്കിനെ ഒരുനാ വരും; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അതെ കാണാത്ത്.
അവൻ നാളിൽ വാനത്തിൽ ഒരുക്കോട് നുൺ ഇനിയൊരുക്കോട്ടുക്ക് പെട്ടൊൺ മിന്നലറഞ്ച് എല്ലാ പണ്ണയാം വെട്ടമാക്കിനെ മിന്നൽ വരിനതുവോലതാൻ മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ വെളിവാനത്.
നോകെ പെട്ടകത്തിൽ ഓറിയനാ വരേക്ക് മനിശെ മാനടവൻകാട് മുച്ചൂടും തുണ്ണും കുടിച്ചും ആൺപെൺ എടുത്തും കിടത്തി കൊടുത്തും വന്തെ; അതോഞ്ച് വലിയെ തണ്ണി വന്ത് പെട്ടകത്തിൽ ഓറാത്തവേരാളെ മുച്ചൂടാം നാശമെ ചെയ്യെ.
“നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ആരുക്കൊണ്ണാലും ഒരാക്ക് കണ്ടമെ പൂട്ടുകയോ ആടെ മേയ്ക്കികയോ ചെയ്യിനെ ഒരു പണ്ണക്കാറൻ ഒള്ളതൊണ്ണിരുക്കട്ടെ. അവൻ ഉശത്തിൽ നുൺ കൂരേക്ക് വരിനവോളെ, ‘നീ വേമാ വന്ത് തിൻബേക്ക് ഇര്’ ഒൺ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലുമീ?
ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നത് അവൻ പുടീയൊൺ അവറാത്തുക്ക് നായമെ നടത്തി കൊടുക്കും. ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ പൂമീക്ക് വരിനവോളെ എൻകാൽ നമ്പിക്കയോടെ ഇരുക്കിനവേരാളെ കാണുമീ?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
നമ്പിക്കയാലെ നോകെ അതുവരേക്ക് കാണാതിരുന്തെ കാരിയങ്കാടെചൊല്ലി തെയ്വത്തിൽ നുൺ മുന്നറിവ് കിടച്ചവോളെ ഉടയാ കൂരക്കാറാളെ രച്ചപ്പടുത്തുകേക്കുചൂട്ടി ചാമിക്കാറനായ് ഒരു പെട്ടകമെ ചെയ്യെ. അകനെ ഉടയാളിലെ നമ്പിക്കയാലെ നീതീക്ക് അവകാശിയാകേം ഉലകമെ കുത്തമെ വിതിക്കുകേം ചെയ്യെ.
മിന്നൊരു കാലത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തെ തെയ്വ നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാളെ തെയ്വം തണ്ടനെ കൊടാതെ വുട്ടതില്ലെ; അവൻ അവറെ ഇടേൽ വലിയെ തണ്ണിയെ വരുത്തിയെ; നീതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ നോകാവും വോറേ ഏളുവേരാളും വുടെ മീതി വന്തവേരാളെ മുച്ചൂടാം നാശമായ്ക്കെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ അം പൂമിയെ വൻ തണ്ണീൽ മൂടി അം പശേ ഉലകമെ നാശമായ്ക്കതും അവറാത്തുക്കു തിക്കിനാത്തെ.