16 അവൻ ഏശുവിലെ കാലുക്ക് ബൂന്ത് വണയ്ങ്കി നണ്ണിയെ ചൊല്ലിയെ; അവൻ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ താൻ.
ഇം പന്നണ്ടുവേരാളാം അതികാരമെ കൊടുത്ത് ഏശു കടത്തിവുട്ടവോളെ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത് എന്തൊണ്ണാ, “നിങ്കെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേലോ ശമരിയാവുകാറാ പട്ടണങ്കാട്ടിലോ പോവാനില്ലെ.
അം കൂരേൽ പോയി പുള്ളയെ തള്ളെ മറിയാവ് കൂട്ടത്തിൽ കണ്ട്, കുമിടവായ്ങ്കെ; മാരാപ്പെ പിരിച്ച് കുടത്തെ തങ്കം, തെള്ളി, മൂര് ഇതുകാടെ ബൊകുമാനമായ് അവനുക്ക് മില്ലോട് വച്ചെ.
അന്നേരം ഉടയാ ഉടമ്പുക്കായതെ കണ്ടെ പെൺമ്പുള്ളെ പേടിച്ചരണ്ട് ഏശു കാലുക്കു നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് അങ്ക് നടന്തെ ചത്തിയമെ വെളിയേത്തിയെ.
“പത്താ താനേ ചുത്തമായത്? ഒണ്ണാ ഒമ്പതാ ഏടനേ?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
ഇതെ കണ്ടാലെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് ഏശു കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “കരുത്താവേ, ഏൻ പാപിയാനെ മനിശൻനാലെ നീ എന്ന വുട്ടെ പോകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ശമരിയാക്കാറത്തി പെൺമ്പുള്ളെ ഏശുവുകാക്ക്, “നീ ഒരു എകൂതനും ഏൻ ഒരു ശമരിയാക്കാറത്തീമാനെ; പിന്നെ നീ എൻകാൽ തണ്ണിയെ കോക്കിനത് എന്തുക്ക്?” ഒൺ കേട്ടെ. എകൂതരും ശമരിയാക്കാറാളും ഒത്തുമെ നാപ്പോമെ.
“നീ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ ഒണ്ണും നിനക്ക് ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ ഒണ്ണും എങ്കെ ചൊല്ലിനത് ചരിതാനെ?” ഒൺ എകൂതര് ഏശുവുകാക്ക് കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളേത്തിൽ വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വ ചക്കിതി കിടച്ചാലെ എരുശലേമിലും എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ശമരിയാവിലും എന്തുക്ക്, പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് നിങ്കെ എന്നെ വെളിവാക്കും.”
അമ്പാൾ ഇതയത്തിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടും വെളിപ്പടും; അമ്പാൾ നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത്, “മെച്ചക്കമാ തെയ്വം നിങ്കെ ഇടേൽ ഒള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വമെ കുമ്പിടും.
ഏൻ തൂതനെ വണങ്കിളത്തുക്ക് അവൻ കാൽകാക്ക് ബൂന്ത് അമ്പോളെ അവൻ എൻകാക്ക്, “അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ; നിന്നവോലേം ഏശുവിലെ വശനമെ നമ്പിയെ നിൻ ഇണങ്കരുവോലേം ഒരു ഏവൽക്കാറൻ താൻ ഏൻ; തെയ്വമെ മട്ടും വണങ്കിൻ; പലകപ്പാട്ടിലെ മുയ്ക്കമാനെ കാരിയം ഏശുവിലെ വശനം താൻ.”
ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കു മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് എണ്ണെണ്ണേക്കും ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനവനെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, അവറെ ഉടവുറെ പൊൻ കിരികിടമെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോട് വച്ച്,
നാല് ചീവികാടും “ആമേൻ” ഒൺ ചൊല്ലുകേം മൂപ്പരുകാട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് കുമിടെ വാങ്കുകേം ചെയ്യെ.