14 അവൻ അവറളെ കണ്ടാലെ, “നിങ്കെ പോയ് നിങ്കളമേ പൂയാരിയേരുകാൽ കാട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവറെ പോയവോളയേ നോയ് വുട്ടുമാറി ചുത്തമായെ.
അത്തുക്ക് ഏശു ഓകന്നാൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ നുറപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇപ്പെ ഇകനെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അകനെ ഓകന്നാൻ അത്തുക്ക് അന്താൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു അവൻകാൽ, “ഇതെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ; ഒണ്ണാ തെയ്വ ആലയത്തിലെ പൂയാരീകാൽ നിന്നമേ കാട്ടി, നോയ് മാറിയേയതൊണ്ണെ അടകാളത്തുക്ക് മോശെ ചൊല്ലിയെ പുറമാണംവോലെ കാണിയ്ക്കേ കൊടിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ റാവ് നടക്കിനവനോ അവനിൽ വെളിച്ചം നാത്തനാലെ പുടച്ച് ബൂശിനെ.”
പിന്നെ ഏശുവിലെ തളെള അങ്കിളെ വേലക്കാറാകാൽ, “അവൻ നിങ്കകാൽ എന്തയൊണ്ണാലും ചൊല്ലിയാ അതെ ചെയ്യിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“നീ പോയ് ശീലോകാ ഒണ്ണെ കുളത്തിൽ കശുവ്” ഒൺ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ. (ശീലോകാ ഒണ്ണത്തുക്കു കടത്തി വുട്ടവൻ ഒൺതാൻ പൊരുൾ). അവൻ പോയ് കശുവി പാരുവെ കിടച്ചവനായ് തിരുമ്പി വന്തെ.