4 എന്നെ എശമാനൻ കങ്കാണി വേലേൽ നുൺ പുറിച്ച് വുടുക്കിനവോളെ വോറെ ഒള്ളെ ഇണങ്കര് എന്നെ ഉടവുറെ കൂരേൽ ഏത്തെടുപ്പേക്കുചൂട്ടി എന്തെ ചെയ്യിളതൊൺ എനക്ക് തിക്കിലൊള്ളെ’.
അത്തുക്ക് കങ്കാണി ഉടയാളെ നിനച്ചത്, ‘ഏൻ ഇനി എന്തെ ചെയ്യിളെ? ഏമാൻ എന്നെ എൻ കങ്കാണി വേലേൽ നുൺ മാത്തുകേക്ക് പോനെ; കിളയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് തുറമില്ലെ; ഇരക്കുവേക്ക് എനക്ക് വെക്കമായും ഇരുക്കിനെ.
പിന്നെ അം കങ്കാണി ഉടയാ ഏമാൻകാൽ നുൺ കടനെ വായ്ങ്കവേരാളെ ബൂറാ വുളിച്ച് മുതെ വന്താകാൽ, ‘നീ ഏമാൻകാൽ നുൺ എത്തിനെ കടനെ വായ്ങ്കിരുക്കിനെ’ ഒൺ കേട്ടെ.
ഇം ഉലകത്തിലെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരത്തിൽ വോറൊള്ളവനുക്ക് ഉതവിയെ ചെയ് ഇണങ്കരെ ചമ്പാരിച്ചോൻ. അകനയൊണ്ണാ അത് നാതയാനവോളെ നിങ്കളെ എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ കൂരേൽ ചേത്തോകേക്ക് ഇടയാകും.
ഇം അറിവും പുത്തീം മേലോകത്തിൽ നുൺ കിടയ്ക്കിനത് നാത്തെ. അത് തെയ്വമെ തിക്കിനാത്തെ മനിശെ മാനടവനിൽ നുണ്ണും മനിശെ മാനടവൻ നിച്ചനാത്തെ ആശകാട്ടിൽ നുണ്ണും പിശാശിൽ നുണ്ണും താൻ വരിനത്.