30 അത്തുക്ക് പണക്കാറൻ, “തകപ്പനേ, അകനയില്ലെ ചത്തവേരാ കൂട്ടത്തിൽ നുൺ ഒരാ ഉശിരോറി എന്തി പോയ് ചൊല്ലിയതൊണ്ണാ അവറെ കോക്കും” ഒൺ അബുറാകാമുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ഇല്ല്ലില്ലെ, പാപത്തിൽ നുൺ മനശെ തിരുപ്പാതവോയേ നിങ്കളും അകനയേ നാശമായ് മണ്ടും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
ഇല്ലില്ലെ പാപത്തിൽ നുൺ മനശെ തിരുപ്പാതവോയേ നിങ്കെ എല്ലാരും അകനയേ നാശമായോകും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.”
“അബുറാകാം തകപ്പനേ, എൻകാൽ കനിവെ കാട്ട്; ഉടയാ വിരളിലെ അത്തമെ തണ്ണീൽ മുയ്ക്കി എൻ നാക്കാറുകേക്ക് ലാശരെ എൻകാക്ക് കടത്തി വുടുക്കോണുമേ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇങ്ക് തീയിൽ കിടന്ത് കറുമമടേനെ” ഒൺ അവൻ വലിയതാ വുളിച്ച് കോന്തെ.
ഒണ്ണാ അബുറാകാം അവൻകാക്ക്, “മോശേം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും ചൊന്നതെ അവറെ നമ്പാതെ ഇരുന്താ ചത്തവേരാ കൂട്ടത്തിൽ നുൺ ഒരാ ഉശിരോറി പോയ് ചൊല്ലിയാലും അവറെ നമ്പാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെന്നും അബുറാകാം മകൻനാലെ ഉണ്ണേക്ക് ഇം കൂരേക്ക് രച്ചെ വന്തിരുക്കിനെ.
പാപമെ വുട്ട് മനം തിരുമ്പിയേയെ ഒൺ കാട്ടുവേക്ക് തകുന്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിൻ. ‘അബുറാകാം എങ്കാക്ക് വലിയെ തമുത്തനായ് ഒള്ളെ’ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടിൽ നുൺ അബുറാകാത്തുക്ക് മക്കളെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മുടിയും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.”