27 വേലക്കാറൻ ചൊല്ലിയത്, ‘നിൻ നുമ്പി തിരുമ്പി വന്തേയെ; അവനുക്ക് നോയ്പേയ് ചീക്ക് ഒണ്ണും തട്ടാതെ തിരുപ്പി കിടച്ചതുനാലെ നിൻ നിന്താര് എപ്പേരുപ്പട്ടെ കാളെ കുഞ്ചിയെ അറുത്ത് വിരുന്തെ ഇട്ടെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പുറകോടേം അവൻ വോറേ പണ്ണക്കാറാളെ കടത്തിവുട്ടെ, ‘ഏൻ എൻ വിരുന്തെ ഒരിയ്ക്കോഞ്ചേയെ, എൻ കാളകാടാം തുൺ തടിയ്ക്കെ വച്ചെ ചീവാതികാടാം അറുത്ത് എല്ലാം ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ കലിയാണെ വിരുന്തുക്ക് വരിൻ’ ഒൺ വുളിച്ച വിരുന്താളികകാക്ക് ചൊല്ലിവുട്ടെ.
അവൻ പണ്ണക്കാറാളിൽ ഒരാളെ വുളിച്ച് ‘അങ്ക് എന്തു നടക്കിനെ?’ ഒൺ കേട്ടെ.
ഇതെ കേട്ടാലെ വലിയെ മകനുക്ക് കൂശു കനത്തെ, കൂരയകത്തുക്ക് ഓറുവെ മനശുനാതെ നുണ്ണവോളെ തന്താര് കൂരേക്ക് ഓറി വരുകേക്ക് കെഞ്ചി വുളിച്ചെ.
ഒണ്ണാ എടാൺ എടുപെൺ കിടന്തു നടക്കിനെ പെണ്ണാളും മത്തും ചെൻ നിൻ ചൊത്തെ തുൺ തുലച്ചെ; നിൻ ഇം മകൻ തിരുമ്പി വന്തവോളെ നീ അവനുക്കുചൂട്ടി ഒരു നയമാനെ കാളക്കുഞ്ചിയെ അറുത്തതാനെ?’ ഒൺ കേട്ടെ.
അവ്വാൾ എൻകാൽ വന്തു നുൺ, ‘ശവുലേ, തമ്പീ, കൺ തുറന്ത് കാൺ’ ഒണ്ണെ. പുടീയൊൺ എൻ കൺ തുറന്ത് കാൺമ്പേക്കായ് അവനെ കാണുകേം ചെയ്യെ.
അകനെ അനന്നിയാശ് അക്കൂരേൽ പോയ് അവൻ തലേക്ക് കയ്യെ വച്ചാലെ, “ശവുലേ, തമ്പീ, നിൻ കൺ കാൺമ്പേക്കും തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറയിളത്തുക്കും നീ വന്തെ വശീൽ നിനക്ക് വെളിവായെ ഏശു ഒണ്ണെ കരുത്താവ് എന്ന കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
ഇപ്പെ അവൻ അടിമെ നാത്തെ, അതക്കാട്ടിലും കിരിശ്ത്തുവിൽ ഉടപ്പുറവിതാൻ; അവൻ എൻ മനശീക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ പുടിച്ചിരുക്കിനതോ അതക്കാട്ടി ഒരു അടിമെ ഒണ്ണെ നിലേലും കരുത്താവിൽ ഉടപ്പുറവി ഒണ്ണെ നിലേലും നിനക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ?