20 അകനെ അവൻ എന്തി തന്താര് കൂരേക്ക് പോയെ. അവൻ വരിനതെ തുലേൽ നുണ്ണേ തന്താര് കണ്ടതും മനശിരങ്കി ഓടി പോയി അവൻ കയ്ത്തമേ അപ്പി പുടിച്ച് നൊത്തിയെ.
ഇനി നിൻ മകനൊൺ വുളിപ്പേക്ക് ഏൻ ഓയ്ക്കിയം നാത്താ; നിൻ വേലക്കാറാളിൽ ഒരാളവോലെ എന്നെ ആക്കോണും ഒൺ ചൊല്ലും’.
അകനയവൻ തന്താരുകാൽ പോയി, ‘അപ്പാ ഏൻ തെയ്വത്തുകാക്കും നിൻകാക്കും പാപമെ ചെയ് ഇരുക്കിനെ; ഉണ്ണേക്കിരുന്ത് ഏൻ നിൻ മകനൊൺ കേൾവി കോപ്പേക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്തെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കാക്കും നിങ്കെ മക്കാക്കും വരമെ വാക്കാര തന്തിരുക്കിനെ; അത് നങ്കെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് വരും കാലത്തിൽ അവൻകാക്ക് വുളിച്ചെടുപ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ മാനടവനുക്കെല്ലാം വച്ചിരുക്കിനതാൻ.”
അവറെ അവനെ അപ്പി പുടിച്ച് നൊത്തി വലിയെ വായിൽ കോന്ത് കിടന്ത് തേര്ത്തേ ചൊല്ലി കടത്തിവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ മിന്നേ തുലേലായിരുന്തെ നിങ്കെ ഇപ്പെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇലത്തത്തിൽ കിട്ടേലെ വേരായായിരുക്കിനെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ കിരിശ്ത്തു വന്ത് തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ തുലേലിരുന്തെ എകൂതരല്ലാത്തെ നിങ്കകാലും അവൻകാൽ ഇരുന്തെ എകൂതരുകാലും നിമതീക്ക് തേവയാനെ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലിയെ.