26 “നിങ്കാക്ക് എൻ ശിശിയരുകാട് ആകോണുമൊണ്ണാ, ഉടവൻ തന്താര്, തള്ളെ, പെൺ, മക്കെ, തമ്പിതമ്മാൻകാട്, തവ ഇളേവമാര്, ഉടയാ ഉശിര് ഇതുകാടക്കാട്ടീം എൻകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും.
എന്നക്കാട്ടി തന്തേരുകാലോ തള്ളേകാലോ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനവൻ എനക്ക് ശിശിയനായ് ഇരുപ്പേക്ക് ഓകം ഒള്ളാ നാത്തെ; എന്നക്കാട്ടി മകനമോ മകളമോ ആത്തിരമാ വച്ചിരുക്കിനവനുക്കും എൻ ശിശിയനായ് ഇരുപ്പേക്ക് ഓകം നാത്തെ.
ഇനിയൊരാ, ‘ഏൻ ഇപ്പതാൻ പെണ്ണെ കൂട്ടി ഇരുക്കിനത്; അതുനാലെ എനക്ക് വരുകേക്ക് കൂടാത്ത്’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒരുനാ മാനടവൻകാടെല്ലാം ഏശുവിലെ കൂട്ടത്തിൽ പോമെ. അന്നേരം അവൻ തിരുമ്പി അവറകാൽ ചൊല്ലിയത്,
ഉടയാ ഉശിരെ കാപ്പാത്തുകേക്ക് നോയ്ക്കാ അതെ നാശമായ്ക്കാകും; ഒണ്ണാ ഇം ഉലകത്തിൽ ഉടയാ ഉശിരെ ഒറിഞ്ച് പോടിനവൻ തനക്ക് എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ പിശപ്പുക്കായ് അതെ കാപ്പാത്തും.
ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ഉശിരെ ഏൻ വലിയതൊൺ കെവുനിയാത്തെ; അത്തുക്ക് വിലയകൂടി കൊടുക്കിനതില്ലെ; തെയ്വ പിന്നിയമൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽ ഒൺ കരുത്താവ് ഏശുവുകാലിരുന്ത് കിടച്ചെ വേലയെ ഓയ്ക്കോണും ഒൺമട്ടും താൻ എനക്ക് ഇരുക്കിനത്.
അത് മട്ടുമില്ലെ ഉടയാ പൊത്തകത്തിൽ, “ഏൻ ഏശാവുകാലില്ലെ ആക്കോവുകാൽതാൻ ആത്തിരമായിരുക്കിനത്” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനേ?
അത് മട്ടുമില്ലെ, എനക്ക് കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ ചൊല്ലി തിക്കിനൊണ്ടാനത് മുയ്ക്കമാനെ കാരിയമായതുനാലെ ഇതുകാടയെല്ലാം ഏൻ വിലനാത്തതായ് കാണെ. അവൻനാലെ ഏൻ അതുകാടയെല്ലാം വീയ് ഒറിഞ്ചാനെ. അകനെ ഏൻ എന്നമേ മൊത്തമാ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവൻ ആവുകേം
അവറെ അവനെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തം നാലേം ഉടവുറെ ശാച്ചിയെ വശനം നാലേം നേടിയേയെ; ചാനത് വരേക്ക് ഉടവുറെ ഉശിരുകാക്ക് അക്കറേൽ ഇരുന്തതില്ലെ.