23 എശമാനൻ പണ്ണക്കാറൻകാൽ, ‘നീ പട്ടണത്തുക്ക് പുറത്തൊള്ളെ വശീലും ഇടവശീലും ഇരുക്കിനവേരാകാൽ പോയി, എൻ കൂരെ നുറേളത്തുക്ക് അങ്ക് കാണവേരാളയെല്ലാം എൻ കൂരേക്ക് വരുകേക്ക് കട്ടായം പുടീൻ.
അതുനാലെ തെയ്വ രാച്ചം നിങ്കകാൽ നുൺ എടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ ചൊല്ലെ പാലിക്കിനെ ചാതീ ചനത്തുക്ക് കൊടുക്കും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് പിന്നേം ചൊന്നെ.
ഒരാ നിൻകാൽ ഒരു മയിലെ തുലേക്ക് പോകേക്ക് ചൊല്ലിയാ ഇരണ്ടു മയിലെ നടക്കോണും.
അം പണ്ണക്കാറൻ ചൊല്ലിയത്, ‘എശമാനനേ, നീ ചൊല്ലിയവോലയെല്ലാം ചെയ് ഇരുക്കിനെ ഇനീം ഇടം ഇരുക്കിനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ മുതെ വുളിച്ചെ ആളുകളൊണ്ണും എൻ വിരുന്തെ തിന്നാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“നേരമോറി പെയ്തും മണ്ടിയേയെ അതുനാലെ എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലി അവറെ കട്ടായം പുടിച്ചെ. അതുനാലെ ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ തങ്കുകേക്ക് പോയെ.
അപ്പിണും കൂരേലവേരാളും രാടിപിരാടിയോഞ്ച്, “കരുത്താവുകാൽ എനക്ക് നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് ഉറപ്പൊള്ളതൊണ്ണാ എൻ കൂരേൽ വന്ത് ഇരിൻ” ഒൺ അവെ ചൊല്ലിയോൺ എങ്കളെ അങ്ക് ഇരുപ്പേക്ക് കട്ടായമാ വിലയ്ക്കെ.
അവറെ പവുലോശെ എതിരുത്ത് നിച്ചനാതയെല്ലാം ചൊല്ലിയനാലെ ഉടയാ ചീലമുണ്ടെ കുടഞ്ചാലെ അവറാത്തുക്ക് എതിരിയാ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “നിങ്കെ നാശമാ പോയാ അത്തുക്ക് ഏനില്ലെ കുത്തക്കാറൻ. അത് നിങ്കെ കുത്തമേ താൻ. ഇപ്പെ ഇരുന്ത് ഏൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് മണ്ണെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ “തെയ്വത്തുകാലെ ഇം രച്ചേലെ ചേതി എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ; അവറെ അതെ കോക്കും ഒൺ നിങ്കെ അറിയോണും”. ഇകനെ പവുലോശ് ചൊല്ലി നുറുത്തിയെ.
കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “ഇപ്പെ നീ പോ; അവൻ എകൂതാ ചാതികയല്ലാത്തവേരാ ഇടേലും രാശാവുകാട്ടുക്ക് മില്ലോടും ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് മില്ലോടും എൻ പേരെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ ആൾതാൻ അവൻ.
അകനയൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ചെയ്യത് എന്തൊൺ എകൂതരുക്ക് കോപ്പേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലയേ? ഇല്ലെ, അതെ കേട്ടെ. എന്തൊണ്ണാ, അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി ചെയ്യതെചൊല്ലിയൊള്ളെ ചേതി ഉലകം ബൂറാ പരന്തിരുക്കിനെ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ.
അതുനാലെ കരുത്താവെ പേടിക്കോണും ഒണ്ണത് എന്തനേത്തൊൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; അതുനാലതാൻ എങ്കെ മനിശെ മാനടവനെ നമ്പിക്കേക്ക് കുടക്കിനത്; എങ്കളെ തെയ്വത്തുക്ക് നന്തി തിക്കിനൊള്ളെ; നിങ്കെ മനശുക്കും എങ്കളെ നന്തി തിക്കിനൊള്ളെ.
അതുനാലെ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുചൂട്ടി ചൊന്നവേരാ ആയിരുക്കിനെ; തെയ്വം എങ്കനാലെ “തെയ്വത്തുകാക്ക് ഒത്തുമേലായോനിൻ” ഒൺ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് പകറമായ് എങ്കെ നിങ്കകാൽ കേണു ചൊന്നെ. അത് തെയ്വമേ എങ്കനാലെ നിങ്കകാൽ പുത്തിയെ ചൊന്നത് മട്ടുംതാൻ.
തെയ്വത്തിലെ കൂട്ട് വേലക്കാറാ ഒണ്ണെ നിലമേൽ എങ്കെ നിങ്കകാൽ പുത്തി ചൊന്നത് നിങ്കാക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ ഇരക്കം നിച്ചനാതെ ആയ്ക്കാവാനില്ലെ.
നിങ്കെ നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ടവോളെ നിങ്കെ ഏത്തെടുത്തെ ആശേൽ നുൺ ചോന്ത് പോകാതെ ഉറപ്പൊള്ളതും നിലെ നിൽക്കിനതുമാനെ നമ്പിക്കേൽ നിലെ നുണ്ണോകോണും. പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ ഇം നല്ലെ ചേതിനാലതാൻ തെയ്വ വേലക്കാറൻ ആയത്. ഇം നല്ലെ ചേതി ഉലകത്തിലൊള്ളെ എല്ലാ തിട്ടിക്കലുകാക്കും വുളിച്ച് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ എല്ലാരുകാലും വുളിച്ച് ചൊന്നെ; ഒവ്വൊരാളാം തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് കിരിശ്ത്തുവിൽ തികഞ്ചവേരാളായ് നുറുത്തിളത്തുക്ക് എങ്കാക്കൊള്ളെ എല്ലാ അറിവിലും അവറാത്തുക്ക് മിന്നേയൊള്ളെ താക്കലാം ഉവതേശമാം കൊടുക്കിനെ.
വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽ; നല്ലെ കാലത്തിലും കെട്ടെ കാലത്തിലും ഒരിയ്ങ്കി ഇരുന്തോകോണും; പൊറുപ്പോടേം കെവുനമായും ചെയ്യിനത് കുത്തം താനൊണ്ണും അതുകാടെ വീയൊറിഞ്ച് നല്ലെ നടപ്പിൽ ഇരുന്ത് നടക്കോണുമൊണ്ണെ ഉവതേശമാം ചൊല്ലി അവറളെ ഉശാരേത്തുകേം ചെയ്യോണും.