17 വിരുന്തെ ഒരിയ്ക്കവോളെ എശമാനൻ ഉടയാ വേലക്കാറാളെ കടത്തിവുട്ട്, ‘വരിൻ, എല്ലാം ഒരിയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ’ ഒൺ വുളിച്ചവേരാകാൽ ചൊൽകേക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അവൻകാക്ക് ഏശു ചൊല്ലിയത്, “ഒരാ ചരിയാനെ വിരുന്തിട്ടാലെ കനേകം ആളുകളെ വുളിച്ചെ.
ഒണ്ണാ, വിരുന്താളികെ ഒവ്വൊരാളും വരുകേക്ക് മടിച്ച് അതയിതെ ചൊൽകേക്ക് തലവച്ചെ. മുതയാൾ വേലക്കാറൻകാൽ, ‘ഏൻ ഒരു ഇടമെ വായ്ങ്കിരുക്കിനെ; ഏൻ അതെ പോയി കാൺമ്പിളത് തേവയായ് ഇരുക്കിനെ; അതുനാലെ എൻകാൽ നീ മന്നിക്കോണും’ ഒൺ കെഞ്ചിയെ.
പെരുനാളിലെ കടശീലതും മുയ്ക്കമാനതുമാനെ നാളിൽ ഏശു എന്തി നുൺ, “തവിക്കിനെ എല്ലാരും എൻകാൽ വന്തു കുടീനിൻ.
എൻ ഉടപ്പുറവികളേ, അബുറാകാമ് വർളാട്ടിലെ മക്കളേ, അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ചേന്തെ എകൂതരല്ലാത്തെ ചാമിക്കാറാളുമേ, നങ്കാക്കുതാൻ ഇം രച്ചേലെ നല്ലെ ചേതിയെ കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനത്.
ഇതെല്ലാം ചെയ്യത് തെയ്വം താൻ; അവൻ നങ്കളെ കിരിശ്ത്തുവുനാലെ ഉടയാളും മത്തും നിരപ്പിച്ചെ, വോറെ വേരാളെ തെയ്വമും മത്തും നിരപ്പിലാക്കിനെ വേലെ എങ്കാക്ക് ഏത്തു വുട്ടിരുക്കിനെ.