9 മേലാൻ ഒരുവോളെ മരം കാച്ചതൊണ്ണാലോ? കായാതെവോയാ വെട്ടിയൊറീളെ’” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഒരു ശബത്തുനാ ഏശു ഒരു എകൂതാ പള്ളീൽ തെയ്വ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വച്ചിരുന്തെ;
അത്തുക്ക് തോട്ടക്കാറൻ, ‘എശമാനനേ, ഏൻ ഇം അത്തി മരത്തുക്ക് ചുത്തുകോടാം കിളച്ച് വളം ഇടിനതുവരേക്ക് ഇം വരിയങ്കൂടി മരം നിക്കട്ടെ.
എന്നേത്തിൽ കനി കായാത്തെ കൊപ്പുകാടെ അവൻ വെട്ടി ഒറീകേം കായ്ക്കിനതെ കനേമായ് കനി കായ്ക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി വെട്ടി ആയിലറുക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
അം എകൂതര് കരുത്താവാനെ ഏശുവാം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളാം കൊണ്ണൊറികേം എങ്കാക്ക് തണ്ടനെ തരുകേം ചെയ്യെ. അവറെ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമേത്താത്തവേരാളും മനിശെ മാനടവനുക്ക് ബൂറാ എതിരികളും താൻ.
ഒണ്ണാ മുളളും മുൾപാളീം മുളയ്ക്കിനെ പൂമീക്ക് കുണംനാതെ തെയ്വത്താലെ ചാപ്പമും കിടയ്പ്പേക്കാനെ; കടശീക്ക് അതെ ചുട്ടൊറീനെ.