29 കിശക്കോട് നുണ്ണും പടിണാറുകോട് നുണ്ണും തെക്കോട് നുണ്ണും വടക്കോട് നുണ്ണും കനേകംവേരാ വന്ത് തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ പന്തീൽ ഇരുക്കും.
“കനേംവേരാ കിശക്കോട് നുണ്ണും പടിണാറുകോട് നുണ്ണും വന്ത് അബുറാകാമും ഇശകാക്കും ആക്കോവും മത്തും തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ പന്തീൽ ഇരുക്കും.
പിന്നയവൻ ഉടയാ തൂതരുകാടെ വുട്ടാലെ മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് ഉലകത്തിലെ നാലുകോട്ടിലിരുന്തും പുറിച്ചെടുത്തവേരാളെ കൂട്ടി കുടക്കും.
ഇപ്പെ പിൻപന്തീൽ നിക്കിനെവേരാ മുൻപന്തീലും ഇപ്പെ മുൻപന്തീൽ നിക്കിനെവേരാ പിൻപന്തീലും ആയോകും.”
അതുനാലെ “തെയ്വത്തുകാലെ ഇം രച്ചേലെ ചേതി എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ; അവറെ അതെ കോക്കും ഒൺ നിങ്കെ അറിയോണും”. ഇകനെ പവുലോശ് ചൊല്ലി നുറുത്തിയെ.
നിങ്കെ നല്ലെ ചേതിയെ കേട്ടവോളെ നിങ്കെ ഏത്തെടുത്തെ ആശേൽ നുൺ ചോന്ത് പോകാതെ ഉറപ്പൊള്ളതും നിലെ നിൽക്കിനതുമാനെ നമ്പിക്കേൽ നിലെ നുണ്ണോകോണും. പവുലോശ് ഒണ്ണെ ഏൻ ഇം നല്ലെ ചേതിനാലതാൻ തെയ്വ വേലക്കാറൻ ആയത്. ഇം നല്ലെ ചേതി ഉലകത്തിലൊള്ളെ എല്ലാ തിട്ടിക്കലുകാക്കും വുളിച്ച് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
അം നല്ലെ ചേതിനാലയൊള്ളെ എല്ലാ നൽകിരകമും ഇം പൂമി നാട്ടിലെല്ലാം പരന്തതുവോലെ നിങ്കകാലും വന്ത് ചേന്തെ; നിങ്കെ തെയ്വ ഇരക്കം മെച്ചക്കമാ കേട്ടറിഞ്ചനാ ഇരുന്ത് നിങ്കെ ഉളപ്പുക്ക് മാത്തം വരുത്തിയതുവോലെ വോറെ ഒള്ളവേരാക്കും കനേം മാത്തം വരുത്തുകേം അത് അവറളിൽ കനേകമായ് വളന്തും വരിനെ.