27 ‘നിങ്കെ ആരൊണ്ണോ നിങ്കെ ഏടനുൺ വന്തതൊണ്ണോ എനക്ക് തിക്കിലെ; ചുട്ടിത്തനമെ ചെയ് നടക്കിനവേരാളെ നിങ്കെ എല്ലാരും എന്നെ വുട്ടുപോ’ ഒൺ അവൻ ചൊല്ലും.
അത്തുക്ക് അവൻ, ‘എനക്ക് നിങ്കളെ തിക്കിലെ ഒൺ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ അവൻ ഉടയാക്ക് ഇടത്തക്കോട്ടിലവേരാകാൽ, “ചാപ്പം കിടച്ചവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടു പിശാശീക്കും അവൻ തൂതരുകാട്ടുക്കും ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ തീ നരകത്തുക്ക് പോനിൻ.
കൂര ഉടയാ എന്തി വാതലെ അടച്ചോഞ്ചി നിങ്കെ പുറത്തോട് നുൺ, ‘എശമാനനേ, വാതലെ തുറന്ത് തരോണുമെ’ ഒൺ ചൊല്ലി വാതലുക്ക് അടിക്കിനവോളെ, ‘നിങ്കെ ഏടനുൺ വന്തതൊൺ എനക്ക് തിക്കിലെ’ ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലും.
ഒണ്ണാ ഒരാ തെയ്വത്തുകാക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കിനതൊണ്ണാ അവനെ തെയ്വമും അറിഞ്ചിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വമെ തിക്കിനൊള്ളെ; ഇല്ലില്ലെ അത്തുക്ക് പകറം ഏൻ ചൊന്നത്, തെയ്വം നിങ്കളെ അറിഞ്ചിരുക്കിനെ ഒൺതാൻ; അകനയൊള്ളെ നിങ്കെ പിന്നേം എകനെ ഇം വുറുതാവാനതും ചക്കിതി നാത്തതുമാനെ ഇവ്വുലകത്തിലെ അതികാരത്തുക്ക് അടിമപ്പടുകേക്ക് ആശിക്കിനെ?
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ ഉറപ്പൊള്ളെ അടിത്താനം എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിൽക്കിനെ; “കരുത്താവുക്ക് ഒള്ളവേരാളെ അവനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “കരുത്താവ് നാമത്തിൽ ഉടവുറെ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവനെല്ലാം നിച്ചനാത്തെ വശിയെ വുട്ട് അകന്തോകോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ ഇം വശനത്തിലേ മുത്തിരേ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”