14 ഒണ്ണാ ശബത്തുനാ ഏശു ചുകമെ കൊടുക്കിനതെ കണ്ടോൺ കൂശോറിയെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ മാനടവൻകാക്ക്, “വേലേ ചെയ്കേക്ക് ആറുനാ ഒള്ളതാനെ; അമ്പോളെ വന്ത് ചുകമാനിൻ; ശബത്തുനാ അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പരീശരുകാട് ഇതെ കണ്ടോൺ ഏശുവുകാൽ, “നോയ്ക്കേ, നിൻ ശിശിയരുകാട് എന്തുക്ക് ഇകനെ ചെയ്യിനെ? ശബത്തുനാ ഇകനെ ചെയ്യിനത് നങ്കെ നീമത്തുക്ക് എതിരുതാനെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അവറളും മത്തും ഏശു ആത്തോരത്തിൽ ഇരുന്തവോളെ, അങ്കിളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് ഏശുവുക്ക് മില്ലോട് വന്തോൺ കാലുക്കു ബൂന്ത്,
ഇതെ കണ്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാക്ക് ഒത്തേ കിരുക്കോറിയോൺ അവനെ എന്തെ ചെയ്യിളെ ഒൺ തങ്കളേ ചട്ടം കെട്ടിയെ.
പരീശരും മതപണ്ടിതരും ഏശുവെ കുത്തമെ ചൊൽവച്ചൂട്ടി എന്തൊണ്ണാലും കിടയ്പ്പെ ശബത്തുനാ നോയാളീക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കുമീ ഒൺ കെവുനമാ നോയ്ക്കി ഇരുന്തെ.
അവ്വോളെ എകൂതാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആയിരോശ് ഒണ്ണാ വന്ത് ഏശുവ് കാലുക്ക് ബൂന്ത് എൻ കൂരേക്ക് വരാമീ ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
എകൂതരുക്ക് തെയ്വം കൊടുത്തെ ചട്ടമും പലകപ്പാട്ടുകാറാ എളുതി വച്ചതാം വാശിച്ച് ഓഞ്ചവോളെ പളളീലെ അതികാരി അവറകാക്ക് ആളവുട്ട് ഇകനെ കേട്ടെ, “ഇണങ്കരേ, ഇമ്പുറുക്കിനെ മാനടവനുക്ക് ഉവതേശം കൊടുപ്പേക്ക് എന്തൊണ്ണാലും ഇരുന്താ അതെ വന്ത് ചൊല്ലിൻ” ഒണ്ണെ.
അതോഞ്ച് അവറെ എല്ലാരും എകൂതര് പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ ശോശ്ത്തനേശെ പുടിച്ച് കോടതീക്ക് മില്ലോട് വച്ചേ അടിച്ചെ; ഒണ്ണാ കെല്ലിയോൻ ഇതെ ഒണ്ണും കെവുനിച്ചതില്ലെ.
പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ കിരിശ്പ്പോശും അവൻ കൂരേലവേരാളും കരുത്താവെ നമ്പിയെ; കൊരിന്തിലും കനേമാളുകെ തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് നമ്പി വന്ത് രാടിപിരാടിയെ.
എന്തൊണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് തെയ്വ കാരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ഉശാരൊണ്ട്; ഒണ്ണാ തെയ്വമെചൊല്ലിയൊള്ളെ അറിവ് അവറാത്തുക്ക് നാത്തെ.