5 ഒണ്ണാ നിങ്കെ ആരളെ പേടിക്കോണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കാക്ക് കാട്ടി തരാം. കൊൺ നരകത്തുക്ക് തള്ളി ഇടുകേക്ക് അതികാരമൊള്ളെ തെയ്വമെ പേടീൻ. അന്താൻ, അവനമേ പേടീൻ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
നിങ്കെ ഉടമ്പെ കൊൽകേം ആത്തുമാവെ കൊൽകേക്ക് കൂടാത്തതുമാനെ ആളുകെ പേടിയാതേൻ; നിങ്കെ ഉശിരാം ഉടമ്പാം നരകത്തിലിട്ട് നാശമാക്കേക്കും മുടിവാനയാളെ പേടീൻ.
പിന്നെ അവൻ ഉടയാക്ക് ഇടത്തക്കോട്ടിലവേരാകാൽ, “ചാപ്പം കിടച്ചവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടു പിശാശീക്കും അവൻ തൂതരുകാട്ടുക്കും ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ തീ നരകത്തുക്ക് പോനിൻ.
ചേരെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള തണ്ടനേക്കും ഒണ്ണാ നീതിമാൻമാരുകാട് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള പിശപ്പുക്കും പോകും.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, “ആരുകാലൊണ്ണാലും കൂശോറിനവൻ എല്ലാം നായവിതീക്ക് ഓയ്ക്കമാനെ; ആരുകാലൊണ്ണാലും കുണം നാത്തവൻ ഒൺ ചൊല്ലിയാ നായമിടിനെ കൂട്ടത്തുക്ക് മില്ലോട് നിക്കെ വേണ്ടിയിരുക്കും; ആരുകാലൊണ്ണാലും പുത്തിനാത്താ ഒൺ ചൊല്ലിയാ തീ നരകത്തുക്ക് ഓയ്ക്കമാനവനാകും.
ഏൻ ഇതെ മിന്നമേ നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ താനേ അതുനാലെ കവുനമാ ഇരുക്കോണും.
ഇം കാരിയത്തിൽ ആരും ഉടയാളും മത്തും നമ്പിക്കയാനെ ഇണങ്കൻകാൽ പാപമെ ചെയ്കയോ അവനെ ചതിക്കയോ ചെയ്വാനില്ലെ; അകനെ ചെയ്യിനവനുക്ക് കരുത്താവ് തണ്ടനെ കൊടുക്കുമൊൺ എങ്കെ മിന്നേ നിങ്കകാൽ ചൊൽകേം മിന്നമേ താക്കലെ തരുകേം ചെയ് ഇരുക്കിനെ.
ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കിനത് അമ്മച്ചേ ചരിയാനത്.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
“തെയ്വമെ പേടിച്ച് അവനുക്ക് മകത്തമെ കൊടിൻ; അവൻ നായംവിതിക്കിനെ നാൾ വന്തിരുക്കിനെ. വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം തുമ്പുകങ്കാടാം പടച്ചവനെ വണങ്കിൻ” ഒൺ കുലവയാ വുളിച്ച് ചൊൽമെ.
കരുത്താവേ, ആര് നിൻ നാമമെ പേടിയാതേം മകിമപ്പടുത്താതേം ഇരുക്കും? നീ മട്ടും താനെ ഒരേയൊരു ചുത്തമാനവൻ; നീതിയൊള്ളെ നിൻ ചെയ്തികെ വിളയ്ങ്കി വന്തനാലെ എല്ലാ ചാതിക്കാറാളും നിനക്ക് മില്ലോട് വന്ത് നിന്നെ വണങ്കും.”
അതോഞ്ച് ചാവാം പാതാളമാം തീ പൊയ്യനുക്ക് തള്ളി ഇട്ടെ; ഇം തീ പൊയ്യൻതാൻ ഇരണ്ടാമത്തെ ചാവ്.