47 അം പണ്ണക്കാറനുക്ക് ഉടയാ എശമാനൻ പിരിയം തിക്കിനൊണ്ടായപ്പണും അത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരുങ്കാതിരുക്കുകേം അവൻ പിരിയമെ ചെയ്യാതിരുക്കുകേം ചെയ്യിനെ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചരിയാനെ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും.
“കരുത്താവേ, നീ ഇകനെ കതേ പേരേത്തി ചൊല്ലിയത് എങ്കകാൽ മട്ടുമോ അതോ എല്ലാരുകാലുമോ?” ഒൺ പത്തിരോശ് കേട്ടെ.
അകനയിരുക്കെ അം പണ്ണക്കാറൻ നിനയാത്തെ ഒരുനാ അവൻ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ ഉടയാ എശമാനൻ തിരുമ്പി വന്താലെ അവനുക്ക് തണ്ടനെ കൊടുത്ത് തെയ്വമെ നമ്പാത്തവേരാ കൂട്ടത്തിൽ പങ്കാളിയാക്കും.
എൻ വാക്കുകാടെ ഏത്തെടാതെ എന്നെ വീയ് ഒറീനവനെ നായം വിതിക്കിനെ ഒരാ ഒണ്ട്; ഏൻ ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടേ കടശി നാളിൽ അവനുക്ക് നായം വിതിക്കും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തിലെ അതികാരം കിടയാതവോയപ്പെ നിനക്ക് എന്നേത്തിൽ ഏളതൊരു അതികാരമും നാപ്പോവനായെ. അതുനാലെ എന്നെ നിൻ കയ്യിൽ ഏത്തു തന്തവൻ വൻ പാപിതാൻ.”
ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “നിങ്കാക്ക് പാരുവനാതെ ഇരുന്തപ്പെ നിങ്കാക്ക് പാപം നാപ്പോവനായെ; ഒണ്ണാ എങ്കാക്ക് പാരുവെ ഒള്ളതൊൺ ചൊന്നതുനാലെ നിങ്കളിലെ പാപം ഇപ്പണും നിലെ നിക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മാനടവൻ തെയ്വമെ തിക്കിനാതിരുന്തെ കാലത്തിൽ ചെയ്യതെ തെയ്വം നിനയാത്ത് ഒണ്ണാ ഇപ്പെ എല്ലാ ഇടത്തിലും എല്ലാ മനിശെ മാനടവനും ഉടവനുടവൻ പാപമെ വുട്ട് മനം തിരുപ്പോണും ഒൺ തെയ്വം കൽപ്പിച്ചിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ ഒരാക്ക് നൽമെ ചെയ്കേക്ക് തിക്കിനൊള്ളപ്പണും അവൻ അതെ ചെയ്യാതവോയേ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് അത് പാപം താൻ.