30 ഇതയെല്ലാം തകപ്പനാനെ തെയ്വമെ തിക്കിനാത്തവേരാതാൻ തേടി പോനത്; ഇതെല്ലാം നിങ്കാക്ക് തേവെ ഒൺ നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
എന്തൊണ്ണാ അതെ നിങ്കനാത്തെ ചൊന്നത്; നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവുതാൻ നിങ്കനാലെ ചൊന്നത്.
അതുവോലതാൻ ഇം ചുറിയവേരാളിൽ ഒരാ നാശമായ് പോനത് മേലോകത്തിലെ നിങ്കെ തകപ്പനുക്ക് പിരിയമില്ലെ.
ഇണങ്കരെ മട്ടും വണങ്കിനതൊണ്ണാ എന്തൻ ഉവകാരം? എകൂതരല്ലാത്തവേരാകൂടി അതമേതാനേ ചെയ്യിനത്?
നിങ്കെ നീതിയാനെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനവോളെ മനിശെ മാനടവൻ കാൺമ്പേക്കുചൂട്ടി ഒണ്ണാം അവറാത്തുക്ക് മില്ലോട് ചെയ്വാനില്ലെ; നിങ്കെ അകനെ ചെയ്യിനതൊണ്ണാ മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തകപ്പൻകാൽ നുൺ നിങ്കാക്ക് ഒരു കൂലീം കിടയാത്ത്.
മേലോകത്തിലെ നിങ്കെ തകപ്പനെ തിക്കിനാത്തവേരാതാൻ ഇം കാരിയമെ തേടി പോനത്; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് ഇതെല്ലാം തേവയൊള്ളതൊൺ മേലോകത്തിലെ തകപ്പനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
നിങ്കെ അവറവോലെ ആവാനില്ലെ; നിങ്കാക്ക് തേവയാനത് എന്തനേത്തൊൺ നിങ്കെ കോക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിങ്കെ തകപ്പനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
എന്തെ തിന്നും എന്തെ കുടിക്കും ഒൺ നിനച്ച് നിങ്കെ വരുത്തപ്പടുവാനില്ലെ.
ഒണ്ണാ മുതെ തെയ്വരാച്ചത്തിലെ കാരിയങ്കാടെചൊല്ലി നിനേനിൻ; അമ്പോളയേ ഇതുകാടെല്ലാം നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും.”
കൊഞ്ചെ ആട്ടിൻ കൂട്ടമേ നിങ്കെ പേടിയാതേൻ. നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ രാച്ചമെ നിങ്കാക്ക് തരുവെ പിരിയപ്പട്ടിരുക്കിനെ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഏശുവെ നമ്പാത്തെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഉടവുറാത്തുക്ക് തേവനാത്തെ ചിന്തനേൽ നടക്കിനവോലെ നിങ്കെ ഇനി നടപ്പാനില്ലെ ഒൺ കരുത്താവു ശാച്ചിയായ് ഏൻ നിങ്കകാൽ താക്കലെ തരിനെ.