28 ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ?
ഏശു അപ്പണേ കയ്യനീട്ടി അവനെ പുടിച്ചെ, “നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവനേ, നീ എന്തുക്ക് നമ്പാപ്പോയെ” ഒൺ കേട്ടെ.
അവറെ എന്തെ ചൊന്നതൊൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാലെ അവറകാക്ക് കേട്ടത്, “നിങ്കെ ഇത്തിനേം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരായീ? അപ്പമെ കുടകാപ്പോയനാലെ അക്കുമിക്കും ഏയിലെ കെട്ടിനത് എന്തുക്ക്?
അത്തുക്ക് ഏശു, “നമ്പിക്കെ നാത്തതും തിശനാത്തതുമാനെ വർളാടേ, എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും? എത്തിനെ കാലം ഏൻ നിങ്കളെ പൊറുമയാ കൊൺ നടക്കും.” ഒണ്ണോൺ “അവനെ എൻകാക്കു കുടാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ നമ്പിക്കേലെ കുറവുനാലതാൻ; കടുകു മണീലത്തിനെ നമ്പിക്കെ നിങ്കാക്കിരുന്താ ഇം മലേകാൽ ഇവുടെ നുൺ അക്ക് തള്ളി നീങ്ക് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അത് നീങ്കും; നിങ്കാക്ക് ഒണ്ണും മുടിയാതിരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ കോലമേത്തും.
അവൻ അവറകാക്ക്, “നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, നിങ്കെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ അരളിനത് എന്തുക്ക്” ഒൺ കേട്ടോഞ്ച് എന്തി കാത്താം തേക്കമാം “അടങ്ക്” ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ; അകനെ അത് അലാതിയാ നുണ്ണെ.
പിന്നെ ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കാക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തതീൻ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ ചരിയാനത്തിൽ അരണ്ട് തങ്കവാട്ടിൽ, “കാത്തുകാക്കും അലേകാക്കും കൽപ്പനേ ഇടിനെ ചെൻ ആര്? അതുകാടുകൂടി ചെൻ ചൊല്ലെ കോക്കുനതേ” ഒൺ ചൊല്ലി അരിശുകപ്പട്ടെ.
കാലാകാലം പെയ്യിനെ മശത്തണ്ണിയെ കുടിച്ച് ഉളപ്പാളീക്ക് നല്ലെ വെള്ളാമെ കൊടുക്കിനെ പൂമീക്ക് തെയ്വം നൽവരം കൊടുക്കിനെ.
തെയ്വ വശനത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ, “തായ് തന്തേരുകാട്ടിൽ നുൺ കിടച്ചെ ഉടമ്പ് പുല്ലുവോലേം അത്തിലെ ചുകം പൂവുവോലേംതാൻ; പുൽ ഉലന്ത് പോകേം പൂവ് ഉലുമ്പി പോകേം ചെയ്യിനവോലെ ഇം ഉടമ്പും അത്തിലെ ചുകമും നാതയായ് മണ്ടും.