14 ഏശു അവൻകാക്ക്, “മനിശാ, എന്നെ നിങ്കാക്ക് നായമിടിനാളായും ചൊത്തെ പങ്കിനാളായും ആയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനത് ആര്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ആൾ കന്നേൽ നുൺ ഒരാ ഏശുവുകാക്ക്, “എശമാനനേ, എനക്ക് കിടയ്പ്പേക്കൊളെള ചൊത്തെ വീതം വച്ച് തരുകേക്ക് എൻ തമ്മാൻകാൽ ചൊല്ലാമീ” ഒൺ കേട്ടെ.
കൊഞ്ചെ നേരമോഞ്ചതും അവനെ വോറൊരാ കണ്ടാലെ, “നീയും അവൻ കൂട്ടത്തിൽ നടന്താതാനെ?” ഒൺ കേട്ടെ. ഒണ്ണാ പത്തിരോശ്, “മനിശാ, അത് ഏൻ നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ നമ്പിക്കയെ ഏശു കണ്ടോൺ, “ഇണങ്കാ, നിൻ പാപങ്കാട്ടിൽ നുൺ നിനക്ക് മന്നിപ്പ് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ആളുകെ അവനെ പുടിച്ച് രാശാവാക്കേക്ക് തണ്ടമാനമെ ഇടിനെ ഒൺ തിക്കിനൊണ്ടായതും ഏശു തൻബാട്ടിൽ മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
അത്തുക്ക് അവെ, “ഇല്ലെ കരുത്താവെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏനും നിനക്ക് തണ്ടനെ വിതിക്കിനതില്ലെ; മണ്ട്, ഇനിയിരുന്ത് പാപമെ ചെയ്വാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഇകത്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനവനാനെ നീ വോറെ വേരാളെ കുത്തം വിതിക്കിനതീ? നീ വോറെ വേരാളെ കുത്തമെ വിതിക്കിനതുവോലെ തെയ്വമും നിന്നെ കുത്തം വിതിക്കും; അതുനാലെ നീ ആരായിരുന്താലും അത്തിലിരുന്ത് തപ്പിക്കേക്ക് നിനക്ക് മുടിയാത്ത്.
അതുനാലെ വോറെ വേരാളെ നായം വിതിക്കുകേം അവറെ ചെയ്യിനതമേ ചെയ്യുകേം ചെയ്യിനവനേ, തെയ്വത്തിലെ നായവിതീൽ നുണ്ണും തപ്പിക്കേക്ക് മുടിഞ്ചോകും ഒൺ നീ നിനയ്ക്കിനതീ?
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തുകാക്ക് അകനെ കേൾവിയെ കോപ്പേക്ക് ചുണെ ഒള്ളത് ആരുക്ക്? എന്തൊണ്ണാ ഇത് ഒരു ഏനം തന്നെ കരുവെ പുടിച്ചാകാൽ “നീ എന്നെ ഇകനെ കരുവപ്പുടിച്ചത് എന്തുക്ക്?” ഒൺ കേൾവിയെ കോക്കിനവോലതാൻ.