44 പരീശരുകാടാനെ നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ എപ്പേരുപ്പട്ടെ വിനെ വരിനതെ; എന്തൊണ്ണാ അടകാളം വയ്യാത്തെ ചാവർപ്പതിവോലതാൻ നിങ്കെ; അത് എന്തനേത്തൊൺ തിക്കിനാതെ മാനടവൻ അത്തുക്ക് മീത്തോടേ നടക്കിനെ.
അത് എല്ലാ വിത്തിൽ വച്ചും ചുറിയതൊണ്ണാലും വളന്ത് പാളികാട്ടിൽ ചരിയാനതായ്, വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് അത്തിലെ കൊമ്പിൽ കൂടെ ഒണ്ടായ്ക്കി ഇരുക്കിളെ നിലമേൽ മരമുമാനെ.”
അത്തുക്ക് പവുലോശ് വലിയെ പൂയാരീകാക്ക്, “കണ്ടിപ്പാ തെയ്വം നിന്നെ അടിക്കും, വെള്ളയടിച്ചെ പിത്തിയേ, നായപുറമാണത്താലെ എനക്ക് നായമിടുവതാനേ ഇരുക്കിനത്. എന്ന അടിപ്പേക്ക് കൽപ്പനേ ഇടിനതുനാലെ നായപുറമാണത്തുക്ക് വെതിലതാനേ നീ ചെയ്യിനത്?”