35 അതുനാലെ നിന്നിലെ വെട്ടം ഇരുട്ടാകാതിരുപ്പെ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും.
കൺകാട് ഉടമ്പിലെ വിളക്ക് താൻ; കൺ നല്ലതൊണ്ണാ നിൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ വെളിച്ചം നുറഞ്ചിരുക്കും.
നിങ്കെ കൺകാട് ഉടമ്പിലെ വിളക്ക് താൻ; നിങ്കെ കൺ നല്ലതൊണ്ണാ നിൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ വെളിച്ചം നുറഞ്ചിരുക്കും; കൺ കുറുപ്പനാത്തതൊണ്ണാ ഉടമ്പും ഒത്തേ ഇരുട്ടൊള്ളതാകും.
നിൻ ഉടമ്പിൽ ഒരുത്തിനകൂടി ഇരുട്ടുനാതെ വെളിച്ചമായ് ഇരുക്കിനതൊണ്ണാ ഒരു തീമത്തിലെ വെട്ടം നിന്നേത്തിൽ വിളങ്കിനവോലെ നിൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ വെളിച്ചമാകും.”
തങ്കെ ചരിയാനെ അറിവാളികെ ഒൺ അവറളേ ചൊന്നെ; ഒണ്ണാ അവറെ പുത്തി നാത്തവേരാതാൻ.
ഇകത്തെ നല്ലെ പുത്തി നാത്തവേരാ തെയ്വത്തിലെ വലിയെ വിലയൊള്ളെ പിശപ്പെ കാൺമ്പെ കൂടാത്തെ കുരുടൻമാരും അവറെ മിന്നുക്ക് ചെയ് വന്തെ പാപങ്കാടയെല്ലാം തെയ്വം മന്നിച്ചി അവറളെ ചുത്തമെ ചെയ്യത് മറന്ത് മണ്ടിയെ വേരാളുംതാൻ.
ഇം നരിയെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാ രച്ചപ്പടോണും ഒൺ ആശെ ഇരുക്കിനതും ഒണ്ണാ മനശുറപ്പ് നാത്തതുമാനെ ആളുകെ കോളാരാ ചൊല്ലി കുടുക്കി ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു അവറളെ അകപ്പടുത്തിനെ.
ഏൻ ചൊത്തൊള്ളാ മിതലാളി ആയേയെ. എനക്ക് ഒണ്ണുക്കും കുറയില്ലെ ഒൺ നീ ചൊന്നെ. ഒണ്ണാ നീ ഓകം നാത്താളും അപ്പുറാണീം ചൊത്ത് നാത്താളും പാരുവെ നാത്തവനും വിടവിടയൊണ്ണും നിനക്ക് തിക്കിലെ.