19 ഏൻ ബേൽശബൂൽ ചക്കിതീൽ താൻ മുനികാടെ ഉറക്കി വുടുക്കിനതൊണ്ണാ നിങ്കെ കൂട്ടക്കാറാ ഏളെ ചക്കിതീൽനേ മുനികാടെ ഉറക്കി വുടുക്കും. അകനയൊണ്ണാ അവറെ നിങ്കളെ നായമിടും.
അതുനാലെ ഒരു ശിശിയൻ ഉടയാ വാത്തിയാരുവോലയാനത് ശിശിയനുക്ക് മതി; എശമാനൻവോലയാനത് പണ്ണക്കാറനുക്കും മതി. കൂരക്കാറനെ ബേൽശബൂൽ ഒൺ വുളിച്ചതൊണ്ണാ കൂരേലവേരാളെ അതക്കാട്ടീം കെട്ടെ പേരെ വുളിക്കും.
അവൻ ചേതി ശിറിയെ ഒണ്ണാൻ ഒത്തേ പരന്തെ. വൊവ്വോറേ നോയ് നൊടികാറാളാം ചീക്കിലും ഇളുവെട്ട് നടന്തവേരാളാം മുനീക്ക് ചാനവേരാളാം പിശാശി പുടിച്ചവേരാളാം തളന്തവേരാളാം അവൻകാക്ക് കുടത്തെ. അവൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ.
ഏമാൻ അവൻകാക്ക്, ‘കളവാണിയാനെ വേലക്കാറനേ, നീ ചൊല്ലിയെ പേച്ചുനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നായമിടും. ഏൻ വിതയാത്തതെ അറുപ്പേം വയ്യാത്തതെ എടുക്കുകേം ചെയ്യിനെ ഒൺ നിനക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതെ?
“എശമാനനേ, നിൻ അതികാരത്തിൽ ഒരു മനിശൻ ചാവറെ ഉറക്കിനതെ എങ്കെ കണ്ടെ; അവൻ നിൻ ശിശിയൻ നാത്തനാലെ അവൻ ചെയ്യിനെ കാരിയത്തിൽ നുൺ എങ്കെ അവനെ വിലയ്ക്കാച്ചെ” ഒൺ ഓകന്നാൻ ഏശുവുകാൽ ചൊല്ലിയെ.
ഒവ്വോരു തേശത്തിലും പോയ് മുനികാടെ ഉറക്കുമെ ചിലെ എകൂതാ വിച്ചക്കാറാ, “പവുലോശ് വുളിച്ച് ചൊന്നെ ഏശുവിലെ നാമത്തിൽ ഏൻ നിങ്കകാൽ കൽപ്പനേ ഇടിനെ ചേരളെ വുട്ടുപോ” ഒൺ ഏശു കരുത്താവിലെ നാമത്തിൽ മുനികാടെ മുടുക്കുകേക്ക് തുടയ്ങ്കെ.
തെയ്വം നീമമെ കൊടുത്തത് മനിശെ മാനടവൻകാട് എല്ലാരും പാപികതാൻ ഒൺ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കും തിക്കിലാതെ ഏൻ പാപമെ ചെയ്യാച്ചെ ഒൺ ആരും ചൊല്ലാതിരുപ്പേക്കും ചൂട്ടിതാൻ. തെയ്വം അം നീമത്തിലെ അടിത്താനത്തിൽ ഒവ്വൊരാളാം നായം വിതിക്കും.