5 ഏളതൊണ്ണാലും ഒരു കൂരേക്ക് പോയതൊണ്ണാ, മുതെ അം കൂരേലവേരാകാക്ക്, ‘ഇം കൂരേക്ക് തെയ്വത്തിലെ നിമതി ഒണ്ടാകട്ടെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ.
നിങ്കെ പണെ പയ്യയാം മാരാപ്പാം ചെരുപ്പാം എടുപ്പാനില്ലെ; വശീൽ വച്ച് ആരളാം വണങ്കുകേം ചെയ്വാനില്ലെ.
അം കൂരേൽ നിമതി ആശിക്കിനെ ഒരാ ഇരുന്താ നിങ്കെ ചൊല്ലിയെ നിമതി അവനേത്തിൽ ഇരുക്കും. അകനെ ഒരാ അക്കൂരേൽ നാതിരുന്താ അം നിമതി നിങ്കകാക്കേ തിരുമ്പി വരും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെന്നും അബുറാകാം മകൻനാലെ ഉണ്ണേക്ക് ഇം കൂരേക്ക് രച്ചെ വന്തിരുക്കിനെ.
എല്ലാ മാനടവനിലേം കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലോടൊള്ളെ നിമതീലെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലി ഇശ്രവേൽ മക്കകാട്ടുക്ക് തെയ്വം കടത്തിവുട്ടെ ചേതി നിങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
അതുമട്ടുമില്ലെ കിരിശ്ത്തു വന്ത് തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ തുലേലിരുന്തെ എകൂതരല്ലാത്തെ നിങ്കകാലും അവൻകാൽ ഇരുന്തെ എകൂതരുകാലും നിമതീക്ക് തേവയാനെ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലിയെ.