37 “അവനുക്ക് കനിവെ കാട്ടിയാതാൻ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “നീയും പോയ് അകനയേ ചെയ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മനിശൻ മകനായ് വന്താ ഏവലെ എടുക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നാത്തെ, ഏവലെടുപ്പേക്കും കനേകവേരാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ മറുവിലയായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ വന്തെ; അതുവോലെ നിങ്കളും ചെയ്യിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നരി ചാമിക്കാറായാനെ നീമപണ്ടിതരുകാടും പരീശരുകാടുമേ, നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ എപ്പേരുപ്പട്ടെ വിനെ വരിനെതെ; തുളശി, അയമോതകം, ചീരകം ഇത്തുക്കെല്ലാം നിങ്കെ പതമെ കൊടുക്കുകേം നായം, കനിവ്, നമ്പിക്കെ ഇകനെ നായപുറമാണത്തിലെ മേൻമയാനതുകാടെ വീയ് ഒറീകേം ചെയ്യിനെ. നിങ്കെ ഇതെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുക്കുകേം അതെ ചെയ്കേം വേണും.
“കളവാണികെ കയ്യിൽ അകപ്പട്ടാക്ക് ഇം മൂണാളിൽ ആരുനേ കിട്ടെ കൂരക്കാറൻ ഒൺ നീ നിനയ്ക്കിനത്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
പിന്നെ ഏശുവും ശിശിയരുകാടും നടന്ത് നടന്ത് ഒരു കൂറാ പോയ് ചേന്തെ; മാർത്താ ഒൺ വുളിക്കിനെ ഒരു പെൺ പുള്ളെ അവനെ കൂരേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടോയെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കം എന്തൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അപ്പുറാണികയായിരുന്തെ നിങ്കളെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഒള്ളവേരായാക്കേക്കുചൂട്ടി ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവനാനെ അവൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി അപ്പുറാണിയായെ.
കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ തെയ്വത്തുക്ക് നല്ലെ മണമൊള്ളെ കാണിയ്ക്കേം ആകമുമായ് കൊടുത്ത് നങ്കകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുന്തവോലെ നിങ്കളും ആത്തിരത്തോടെ നടേനിൻ.
അത്തുക്കുതാനെ തെയ്വം നിങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനത്. എന്തൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവും നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കറുമമടഞ്ചതാനെ; അവൻ പിശച്ചതുവോലെ പിശയ്ക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് ഇതെല്ലാം കാട്ടി തന്ത് പോയിരുക്കിനെ.