78 നങ്കെ തെയ്വം ഉടയാ എപ്പേരുപ്പട്ടെ കനിവിൽ നങ്കകാൽ മന്നിക്കും. ഇം കനിവിൽ പൊയ്ങ്കി വരിനെ പെയ്തുവോലെ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തു മേലോകത്തിൽ നുൺ വന്ത് നങ്കാക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്യും.
തൻ ഒരേ ഒരു മകനെ നമ്പുനെ ഏളവനുക്കും നാശം വന്ത് മാണ്ടുപോകാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു കിടയ്പ്പേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം അവനെ കൊടുക്കിളെ നിലമേൽ ഉലകത്തുകാക്ക് അപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തെ.
അകനെ വെളിച്ചം വരിനവോളെ എല്ലാരുക്കും എല്ലാം തിക്കിനൊണ്ടാകും. അതുനാലതാൻ, “ഉറങ്കിനവനേ, അയന്ത് ചത്ത് കിടക്കിനവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് എന്തിൻ; അന്നേരം കിരിശ്ത്തു നിനക്ക് വെളിച്ചമെ തരും” ഒൺ ചൊല്ലി ഇരുക്കിനത്.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലൊള്ളെ ആത്തിരത്തിൽ ഏൻ നിങ്കളെ കാൺമ്പേക്ക് എത്തിനാരത്തിൽ ആശപ്പടിനെ ഒണ്ണത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചിയായിരുക്കിനെ.
നിങ്കെ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവേരാ ആയതുനാലെ ഉറപ്പ് കിടച്ചവേരാളും അവ്വാളിലെ ആത്തിരത്തിൽ നിമതി കിടച്ചവേരാളും അവൻ ആത്തുമാവിലെ കൂട്ടായ്മേൽ ചേന്തവേരാളും ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ നുൺ കനിവും മനശിരക്കമും കിടച്ചവേരാളും ആയനാലെ,
അവനുക്ക് ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനെ ചുത്തമാനെ ആളുകയായ് തെയ്വം നിങ്കളെ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനനാലെ നിങ്കെ മനശലിവ്, ഇരക്കം, എളിമെ, ഒളുക്കം, മന്നിപ്പ് ഒണ്ണതുകാടെ അണിഞ്ചോകോണും.
പലകപ്പാട്ടുകാറാ ചൊല്ലിയെ ഏശുവെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ കാരിയങ്കാട് നങ്കാക്ക് വലിയെ ഉറപ്പു തരിനെ. അതുനാലെ ഇരുട്ടിൽ വെട്ടം വരിനതുവോലെ ഇം വാക്കുകാട് ഇരുക്കിനെ. നിങ്കെ നിനവിലൊള്ളെ തിക്കിമുട്ടലിലെ ഇരുട്ട് നീങ്കി കിരിശ്ത്തുവ് വിടുവെളളി മനശീൽ തെളീനവരേക്ക് അം വാക്കെ ഉറപ്പാ നമ്പോണും.
നങ്കെ കൂട്ടത്തിലെ ഒരാക്ക് ഇം ഉലകത്തിൽ പിശപ്പേക്ക് തകുന്തെ ചൊത്തും ചുമുത്തിരമും ഒണ്ടായാ ഏശുവെ നമ്പുനെ ഒരാക്ക് ചരിയാനെ കറുമം ഒൺ കണ്ടാലെ അവൻകാൽ മനശിരക്കമെ കാട്ടാതിരുന്താ തെയ്വ ആത്തിരം എകനെ അവനിൽ ഇരുക്കും?
ഏശു ഒണ്ണെ ഏൻ ശവകാട്ടുക്കുചൂട്ടി നിങ്കകാൽ ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊൽവെ എൻ തൂതനെ കടത്തിവുട്ടെ; ഏൻ താവീതിലെ വേരും തലവശിക്കാറനും വെട്ടമൊള്ളതുമാനെ പിലത്താൻ വെള്ളീം താൻ.”