65 ചുത്തുകോടും പിശയ്ക്കിനവേരാ ഇതെ കേട്ട് അരണ്ടെ. ഇം ചേതി എകൂതാ മലനാട്ടിൽ മുച്ചൂടും വെളിവാകേം ചെയ്യെ.
കെരോതാവ് രാശാവായ് അതികാരമെ നടത്തിയിരുന്തെ കാലത്തിൽ എകൂതിയാവിലെ ബെതിലകേമ് ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിൽ ഏശു പുറന്തെ. അക്കാലത്തിൽ വെള്ളികാടചൊല്ലി നല്ലാ അറിവൊള്ളെ ചിലെ വൻ അറിവാളികെ കിശക്കോട് നുൺ എരുശലേമുക്ക് വന്തുചേന്തെ.
ചിലെ നാ ഓഞ്ച് മറിയ പയണപ്പട്ട് എകൂതാ മലെ നാട്ടിലൊള്ളെ ഒരു പട്ടണത്തിലെ,
ഇടയരുകാട് ചൊല്ലിയെ ചേതിയെ കേട്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ ഒത്തേ അരിശുകപ്പട്ടെ.
അതെ കണ്ടവേരായെല്ലാം അരിശുകപ്പട്ട് തെയ്വമെ മകിമപ്പടുത്തി, “നങ്കെ ഉണ്ണേക്കുവരെ കാണാത്തെ അരിശുകമാനെ കാരിയങ്കാടെ കണ്ടിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം എല്ലാരും അരണ്ട് തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, “ചരിയാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ നങ്കെ ഇടേൽ എന്തിയിരുക്കിനെ; തെയ്വം ഉടയാ ആളുകെ രച്ചിപ്പേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
എപശോശിൽ കുടിയിരുന്തെ എല്ലാ എകൂതരുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും ഇതെ കേട്ടതും അരളി പുടിച്ചേയെ; അകനെ കരുത്താവിലെ നാമമെ കനേമാളുകളും എപ്പേരുപ്പട്ടതൊൺ മകിമപ്പടുത്തിയെ.
ഇത് എല്ലാരുക്കും വെരിളി ആയേയെ; അപ്പോശ്ത്തലരുനാലെ ചരിയാനത്തിൽ അടകാളമും അരിശുകമുമെല്ലാം നടന്തെ.
അത് ശവേക്കും ഇം ചേതിയെ കേട്ടവനാരെല്ലമോ അവറാത്തുക്കും അരളി പുടിച്ചെ.
ഇപ്പേച്ചെ കേട്ടതും അനന്നിയാശ് അപ്പണേ ബൂന്ത് ചത്തെ; ഇം ചേതിയെ കേട്ടവനുക്കെല്ലാം മതെ ചരിയാനത്തിൽ അരളി പുടിച്ചേയെ.
മൂണരെ നാളോഞ്ചവോളെ അവറാത്തുക്ക് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണും ഉശിര് മൂച്ചി വന്തു കാലിൽ ഉറച്ചി നുണ്ണെ; അവറളെ കണ്ടവേരാ പേടിച്ചരണ്ട് തറുതറുത്തെ.