30 അത്തുക്ക് തൂതൻ അവേകാക്ക്, “പേടിയാതെ മറിയേ, നിനക്ക് തെയ്വത്തുകാലിരുന്ത് ഇരക്കം കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ.
അപ്പണേ ഏശു അവറകാൽ, “പേടിയാതേൻ; ഇതി ഏൻതാൻ; നിങ്കെ പേടിയാതേൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തൂതൻ പെണ്ണാകാൽ, “നിങ്കെ പേടിയാതേൻ; ശിലുവേൽ തറയ്ക്കെ വച്ചെ ഏശുവതാൻ നിങ്കെ തേടിനത് ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
ഒണ്ണാ കരുത്താവിലെ തൂതൻ ശെക്കരിയാവുകാൽ ചൊല്ലിയത്, “ശെക്കരിയാവേ, പേടിയാതെ; നീ വായാതിയതെ തെയ്വം കേട്ട് ഇരുക്കിനെ; നിൻ പെൺ എലിശബത്ത് ഒരു മകനെ പെതുക്കും; അവനുക്ക് ഓകന്നാൻ ഒൺ പേരെ വുളിക്കോണും.
കൊഞ്ചെ ആട്ടിൻ കൂട്ടമേ നിങ്കെ പേടിയാതേൻ. നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ രാച്ചമെ നിങ്കാക്ക് തരുവെ പിരിയപ്പട്ടിരുക്കിനെ.
‘പവുലോശേ, നീ പേടിയാതെ; നീ റോമൻ രാശാവ് മില്ലോട് നിക്കിളാതാൻ; നിൻ കൂട്ടത്തിൽ വര്നവേരാ ഉശിരാം നിൻകാലെ ആതരവുനാലെ തെയ്വം നോയ്ക്കോകും’.
തെയ്വം നങ്കെ എല്ലാ കാരിയങ്കാടാം ചെയ്യിനനാലെ ആരുക്ക് നങ്കെ എതിരാളിയാകേക്ക് മുടിയും?
അതുനാലെ “കരുത്താവ് എനക്ക് തുണെ; ഏൻ പേടിയാത്ത്; മനിശെ മാനടവൻകാട് എൻകാൽ എന്തെ ചെയ്യും?” ഒൺ നങ്കാക്ക് പേടിനാതെ ചൊല്ലാം.