29 അവെ അതെ കേട്ട് അരണ്ട്, “ഇത് എന്തൻ വണക്കം” ഒൺ അരിശുകപ്പട്ടെ.
“അപ്പമെ കുടകാപ്പോയനാലതാനെന്തോ അവൻ ഇകനെ കുരവുട്ടത്?” ഒൺ അവറെ തങ്കവാട്ടിൽ കുരവുട്ടെ.
അവൻ കരുത്താവിലെ തൂതനെ കണ്ടവോളെ പേടിച്ച് വെരുണ്ടു പറന്തേയെ.
തൂതൻ അവേകാൽ ചൊല്ലിയത്, “ഇരക്കം കിടച്ചാളേ, നിനക്ക് വണക്കം; കരുത്താവ് നിൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കേട്ടവേരായെല്ലാം ഇം ചേതിയെ ചങ്കിൽ വച്ച് “ഇം പുള്ളെ എകനാകും?” ഒൺ ചൊല്ലുകേം ചെയ്യെ. എന്തൊണ്ണാ കരുത്താവ് ചക്കിതി അവൻ കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളെ ഒൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായെ.
ഒണ്ണാ മറിയാ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ഇതയത്തിൽ വച്ച് നിനച്ചുകിട്ടേയിരുന്തെ.
പിന്നെ അവൻ അവറളും മത്തും നശരത്തുക്ക് തിരുമ്പി പോകേം അവൻ അവറെ ചൊൽപ്പടീക്ക് പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ. ഇം കാരിയങ്കാടയെല്ലാം അവൻ തള്ളെ മനശീൽ എടുത്തുവച്ചെ.
ഇം കണ്ടെ തറുശനത്തിലെ പൊരുൾ എന്തനേത്ത് ഒൺ പത്തിരോശ് നിനവെന്തി ഇരുന്തവോളതാൻ കൊറുനല്ലിയോശ് കടത്തിവുട്ടെ ആളുകെ തോൽകൊല്ലൻ ശീമോൻ കൂരയെ തേടി കൂരകാൽ വന്ത് നുണ്ണത്.
അവൻ അരണ്ട് തറുതറുത്താലെ തൂതനെ നോയ്ക്കി, “എന്തുനേ കരുത്താവേ” ഒൺ വായകേട്ടെ. അത്തുക്ക് തൂതൻ കൊറുനല്ലിയോശുകാക്ക്, “നീ വായാതിനതാം മനിശെ മാനടവനുക്ക് തറുമമെ കൊടുക്കിനതാം തെയ്വം കണ്ടു കേട്ട് പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ.