7 “നീ പോയ് ശീലോകാ ഒണ്ണെ കുളത്തിൽ കശുവ്” ഒൺ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ. (ശീലോകാ ഒണ്ണത്തുക്കു കടത്തി വുട്ടവൻ ഒൺതാൻ പൊരുൾ). അവൻ പോയ് കശുവി പാരുവെ കിടച്ചവനായ് തിരുമ്പി വന്തെ.
ഇല്ലെ, ശീലോകാമിലെ കോവുരം ബൂന്ത് ചത്തെ അം പതിനെട്ടാളുകേം എരുശലേമിൽ പിശയ്ക്കിനെ എല്ലാ മാനടവനക്കാട്ടീം കുത്തമെ ചെയ് നടന്തവേരാ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തോണതീ?
അവൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് തെയ്വമെ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുക്കേക്കൊള്ളെ വെളിച്ചമും നിൻ ആളുകയാനെ ഇശ്രവേലിയരുക്ക് മകത്തമും താൻ.”
അകനയൊണ്ണാ തകപ്പൻ പുറിച്ചെടുത്ത് ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ എന്നെ ‘ഏൻ തെയ്വ മകൻ’ ഒൺ ചൊല്ലിയതുനാലെ നീ തെയ്വ കുത്തമെ ചൊന്നെ ഒൺ ചൊല്ലി നിങ്കെ എന്നെ കുത്തമെ ചൊന്നതീ?
ഒണ്ണാ ചിലെ ആളുകെ ചൊല്ലിയത്, “കുരുടനുക്ക് പാരുവെ കൊടുത്തെ ചെന്നുക്ക് ലാശരെ ചാവിൽ നുൺ കാപ്പാത്തുകേക്ക് കൂടാത്തീ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവൻ, “ഏശു ഒൺ പേരൊള്ളെ ഒരു മനിശൻ ചെളിയെ ചെയ് എൻ കണ്ണുക്കു തേച്ചാലെ, ശീലോകാ എന്നെ കുളത്തിൽ പോയ് കശുവ് ഒൺ എൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ; അന്നേരം ഏൻ പോയ് കശുവി എനക്ക് ചുകമും കിടച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“കൺ തോണാത്തവേരാക്ക് കാൺമ്പേക്കും പാരുവെ ഒള്ളവേരാളെ കൺ തോണാതാക്കിളത്തുക്കുച്ചൂട്ടീം നായമെ വിതിക്കേക്കും താൻ ഏൻ ഇം ഉലകത്തുക്ക് വന്തത്” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
അത് എകനയൊണ്ണാ നങ്കെ നൽ പിശപ്പുക്കുചൂട്ടി തന്തെ നായപുറമാണം നങ്കാക്ക് പാലിക്കേക്ക് കൂടാതൊള്ളെ കറുമം നുറഞ്ചെ നങ്കെ നിലമയെ കണ്ട് തെയ്വം ഉടയാ മകനെ നങ്കെ ഉരുവത്തിൽ നങ്കെ പാപംനാലെ കിടച്ചെ ചാവ് തണ്ടനെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ കാലം തികഞ്ചവോളെ പെൺ പുള്ളയേത്തിൽ നുൺ പുറന്തവനായി നായപുറമാണത്തിലെ ചട്ടമെ പാലിച്ചി പിശച്ചാളായ് തെയ്വം ഉടയാ മകനാനെ ഏശുവെ കടത്തിവുട്ടെ.