59 അന്നേരം അവറെ കല്ലെ എടുത്ത് അവനെ ഒറീവെ നോയ്ക്കെ; ഒണ്ണാ ഏശു അവറകാൽ നുൺ അകന്ത് തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ മാറി പോയെ.
പിന്നെ പരീശരുകാട് അങ്ക് നുൺ പോയി ഏശുവെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി അവനുക്ക് വുറോതമാ ചട്ടം കെട്ടിയെ.
പുടീയൊൺ അവറെ കൺ തുറന്ത് അവൻ ആരൊൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായെ. അപ്പണേ അവൻ അവറെ കണ്ണുക്ക് മില്ലോട് നുൺ മാഞ്ചെ.
അതുനാലെ ഏശു അതോഞ്ച് എകൂതര് കുടിയിടേൽ നടകാതെ അങ്കവുട്ടു മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് കിട്ടയൊള്ളെ എപ്പുറയീം എന്നെ കൂറാ പോയ് ശിശിയരും മത്തും അങ്ക് ഇരുന്തെ.
അത്തുക്ക് ശിശിയരുകാട്, “റബീ, ചിലെ നാത്തേക്ക് മില്ലോട് എകൂതരുകാട് നിനക്ക് കല്ലെ ഒറീകേക്ക് നോയ്ക്കതാനേ; അപ്പണും നീ അക്ക് പോകേക്ക് നീ പയണപ്പടിനതീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
നിങ്കെ വെളിച്ചത്തിലെ മക്കെ ആളത്തുക്ക് വെളിച്ചമൊള്ളെ കാലം വരേക്ക് വെളിച്ചത്തുകാൽ അരുവണേനിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശു അവറളെ വുട്ട് പോയെ.
അത്തുക്ക് പീലാത്തോശ് അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ ചെന്നെ കൊണ്ടോയ് നിങ്കെ നായപുറമാണം ചൊന്നവോലെ വിതീനിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ നായപുറമാണം പാലിച്ച് ആരളാം ചാവ് തണ്ടനേക്ക് വിതിപ്പേക്ക് കൂടാത്ത്” ഒണ്ണെ.
ഒണ്ണാ അങ്ക് ഒണ്ടായെ വൻ ആൾ കന്നേക്ക് ഏശു കലന്തനാലെ ആര് തനക്ക് ചുകം തന്തത് ഒൺ അവനുക്ക് തിക്കിനാപ്പോയെ.
ഏശു നടന്ത് പോയവോളെ പുറവീലേ കൺതോണാത്തെ ഒരു മനിശനെ കണ്ടെ.
അത്തുക്ക് ചട്ടെ ശവേലവേരാ ഉടവറെ ചെവിയെ പൊത്തി ചരിയാനതാ കതറി കുലവപ്പട്ടി കിടന്ത് അവൻകാക്ക് പോയെ.