58 അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, അബുറാകാം പുറക്കിനത്തുക്കും മിന്നേയേ ‘ഏനാനവൻ ഏനാനെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ നമ്പിയതില്ലെ; എൻ തകപ്പൻ നാമത്തിൽ ഏൻ ചെയ്യിനെ അരിശുകങ്കാട് എനക്കുചൂട്ടി ശാച്ചിയമെ ചൊന്നെ.
“തകപ്പനേ, നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനവേരാ ഏൻ ഇരുക്കിനെ ഇടത്തിൽ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കേക്കും ഉലകം പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എൻകാൽ ആത്തിരമായ് ഇരുന്തനാലെ നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ മകത്തമെ കാൺമ്പേക്ക് ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ഇപ്പെ തകപ്പനേ, ഉലകം ഒണ്ടാനത്തുക്കും മിന്നേ എനക്ക് നിൻകാലിരുന്തെ മകത്തത്തിൽ ഇപ്പെ എന്നാം നിൻ കൂട്ടത്തിൽ മകിമപ്പടുത്തോണുമെ.
നിങ്കെ പാപത്തിലേ നിങ്കെ ചാകുമൊൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയെ; ഏൻ താൻ ഒൺ നിങ്കെ നമ്പാതെ ഇരുന്താ നിങ്കെ പാപത്തിലെ നിങ്കെ ചാകുമൊൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ, “നിങ്കെ മനിശൻ മകനെ മീത്തുക്ക് എത്തിയോഞ്ച് ഏൻ താൻ അവൻ ഒണ്ണും ഏൻ ചൊന്തമാ ഒണ്ണാം ചെയ്യാതെ തകപ്പൻ എനക്ക് പടിയ്ക്കെ വച്ചതുവോലെ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നെ ഒണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാകും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, പാപമെ ചെയ്യിനവനെല്ലാം പാപത്തുക്ക് അടിമകാടുതാൻ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എൻ വശനമെ പാലിക്കിനവൻ ഒരു കാലത്തിലും ചാകാത്ത്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ എല്ലാത്തുക്കും മിന്നേ ഒള്ളാളും എല്ലാം അവനിൽ നില നിൽക്കേം ചെയ്യിനെ.
ഏശുകിരിശ്ത്തു നിനട്ടും ഉണ്ണേക്കും എണ്ണേക്കും മാറാത്തവൻ.
“ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവുമാനെ” മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചൊന്നെ.
ശ്മുർന്നാവിലെ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തോഞ്ച് പിന്നേം ഉശിരോറി പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനവനും എല്ലാ കാരിയത്തിലേം മുതയാളും കടശീലെ ആളുമാനവൻ ചൊന്നത്,