53 എങ്കെ തകപ്പനാനെ അബുറാകാമക്കാട്ടീം വലിയവനീ നീ? അവനും പലകപ്പാട്ടുകാറാളും ചത്തേയെ; നീ ആരൊൺ നീ നിനയ്ക്കിനെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആലയത്തക്കാട്ടി വലിയവനൊണ്ട് ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
‘അബുറാകാം എങ്കാക്ക് വലിയെ തമുത്തനായ് ഒള്ളെ’ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടിൽ നുൺ അബുറാകാത്തുക്ക് മക്കളെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മുടിയും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
“ഇതുനാലെ ഒണ്ണുമില്ലെ എങ്കെ നിന്നെ കല്ലെ ഒറീനത്, ഒണ്ണാ നീ ഒരു പുശു മനിശനായിരുക്കയിലേ നിന്നമേ തെയ്വമൊൺ അവകാശപ്പട്ട് തെയ്വ കുത്തമെ ചൊന്നതുനാലതാൻ” ഒൺ എകൂതരുകാട് വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം മാനടവൻകാട് അവൻകാക്ക്, കിരിശ്ത്തു എണ്ണേക്കും ഉശിരോടിരുക്കും ഒൺതാൻ എങ്കെ നായപുറമാണത്തിൽ നുൺ വാശിച്ച് കേട്ട് ഇരുക്കിനത്; അകനയൊണ്ണാ മനിശൻ മകൻ ഉശിരോറി എന്തോണും ഒൺ ചൊൽകേക്ക് നിനക്ക് എകനെ മുടിയും? ആരുനേ മനിശൻ മകൻ? ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “എങ്കാക്ക് ഒരു നായപുറമാണം ഒണ്ട്; അവൻ ഉടയാളേ തെയ്വ മകൻ ഒൺ അവകാശപ്പടിനനാലെ അവൻ ചാകോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നീ നങ്കെ തകപ്പനാനെ ആക്കോവക്കാട്ടീം വലിയവനീ? അം വലിയോരുതാൻ എങ്കാക്ക് ഇം കിണരെ തന്തത്; അവനും അവൻ മക്കളും അവറെ ചീവാതികാടും ഇത്തിൽ നുൺതാൻ തണ്ണിയെ കുടിച്ചി വരുമത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ അവൻ ശബത്തെ മീരിയതുനാലെ മട്ടുമില്ലെ, തെയ്വമെ ഉടയാ ചൊന്തെ തകപ്പൻ താൻ ഒൺ ചൊല്ലി ഉടയാളമേ തെയ്വമും മത്തും ഒപ്പത്തുക്കൊപ്പമായ്ക്കതുനാലേം എകൂതര് എകനയൊണ്ണാലും ഏശുവെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി കങ്കണം കെട്ടി നടന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, അബുറാകാം പുറക്കിനത്തുക്കും മിന്നേയേ ‘ഏനാനവൻ ഏനാനെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ അവറെ ഇടേലെ വലിയെ വലിയോരുകാട്ടുകാക്ക് പളകുകേം കടശീക്ക് ഉടയാ മകനെ അം ചാതീൽ പുറക്കെ വയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ. തെയ്വത്തുക്ക് മട്ടും മകത്തം ആമേൻ.