47 തെയ്വത്തിൽ നുൺ ഒള്ളവേരാ തെയ്വ വശനമെ കോക്കിനെ; നിങ്കെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ അല്ലാത്തവേരാനാലതാൻ വശനമെ കോളാത്തത്.”
എൻ വാക്കുകാടെ ഏത്തെടാതെ എന്നെ വീയ് ഒറീനവനെ നായം വിതിക്കിനെ ഒരാ ഒണ്ട്; ഏൻ ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടേ കടശി നാളിൽ അവനുക്ക് നായം വിതിക്കും.
അന്നേരം പീലാത്തോശ് അവൻകാൽ, “നീ രാശാവുതാനീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ രാശാവുതാൻ ഒൺ നീ ചൊല്ലിയത് നിച്ചം താൻ; ചത്തിയത്തുക്ക് ശാച്ചിയമെ ചൊൽകേക്കുതാൻ ഏൻ പുറന്തതും ഇം ഉലകത്തിൽ വന്തതും; ചത്തിയത്തിൽ നിക്കിനവേരായെല്ലാം എൻ വശനത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ചത്തവേരാ തെയ്വ മകനിലെ ചത്തമെ കോക്കുകേം കേട്ടവേരാ ഉശിരോടെ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനെ കാലം വരും; ഇപ്പെ വന്തുമിരുക്കിനെ.
“തകപ്പൻ അനുമതി താരാതെ ആരുക്കും എൻകാക്ക് വരുകേക്ക് കൂടാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചൊല്ലിയത് ഇതുനാലതാൻ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ അബുറാകാമിലെ തലവശിക്കാറാ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; ഒണ്ണാലും എൻ വശനമെ ഏത്തെടുക്കേക്ക് നിങ്കെ ഉള്ളത്തിൽ ഇടം നാത്തതുനാലെ നിങ്കെ എന്നെ കൊൽകേക്ക് നോക്കിനെ.
എൻ ചൊല്ല് നിങ്കാക്ക് വുളങ്കാത്തത് എന്തു? എൻ ചൊല്ലെ കോപ്പേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാത്തനാലതാൻ.
എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ചത്തിയമെ ചൊന്നെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ നമ്പുനതുമില്ലെ.
ഇകനെ തെയ്വ മക്കെ ആരൊണ്ണും ഉരുമൻ മക്കെ ആരൊണ്ണും ഇതുനാലെ തിക്കിനൊണ്ടാകും; തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് നീതിയാനെ കാരിയമെ ചെയ്യാത്തവനും അതുവോലെ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരാത്താളും തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്തവനില്ലെ.
ഏശുവെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ നമ്പുനവേരാ ആരായിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ മക്കെ താൻ. തകപ്പൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം അവനിലിരുന്ത് പുറന്തവേരാകാക്കും ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിളതാനേ?
കിരിശ്ത്തു ഉവതേശത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ അതെ മീരി പോനവനിൽ തെയ്വം ഇല്ലെ; ഒണ്ണാ ഉവതേശത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനവനിൽ തകപ്പനും മകനും ഒണ്ട്.
പിരിയമാനവനേ, ഇനിയൊള്ളവേരാ ചെയ്യിനെ പാപമെ കണ്ട് നീയും അതെ ചെയ്വാനില്ലെ; നല്ലതെ ചെയ്യിനവൻവോലെ നീയും നല്ലതെ ചെയ്; നൽമെ ചെയ്യിനവൻ തെയ്വത്തിൽ നുൺ ഒളളവനും കെട്ടതെ ചെയ്യിനവനോ തെയ്വമെ തിക്കിനാത്തവനും താൻ.