40 ഒണ്ണാ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ കേട്ട് ഇരുക്കിനെ ചത്തിയമെ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ മനിശനാനെ എന്നെ നിങ്കെ കൊൽകേക്ക് നോക്കിനെ; ഒണ്ണാ അബുറാകാമ് അകനെ ചെയ്യതില്ലയേ?
അതോഞ്ച് തന്നെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി എകൂതര് കങ്കണം കെട്ടിനെ ഒൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതും എകൂതിയാവിൽ ഇരുപ്പേക്കു അവനുക്ക് മനശുനാതെ കെലീലാ നാട്ടിലെല്ലാം അവൻ ചുത്തിനടന്തെ.
“നിങ്കളെ കുത്തമെ വിതിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എനക്ക് കനേകമൊണ്ട്; എന്നെ കടത്തി വുട്ടവൻ ചത്തിയവാൻ താൻ; ഏൻ അവനിൽ നുൺ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ഉലകത്തുകാക്ക് ചൊന്നെ.”
നിങ്കെ തകപ്പനാനെ അബുറാകാം എൻ നാളിൽ കാണും ഒണ്ണതുനാലെ പിരിയമോറിനെ, അവൻ അതെ കണ്ട് പിരിയമോറീമിരുക്കിനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം അവനെ നീതിമാനായും താൻ ചെയ്യതുവോലെ ചെയ്വെ പോനവേരാക്ക് തകപ്പനായും കണക്കായ്ക്കനാലെ അത്തിലെ അടകാളമായ് അബുറാകാം പരിച്ചേതനെ ഏത്തെ.
ഇപ്പെ നിങ്കകാൽ ചത്തിയമെ ചൊല്ലിയതുനാലെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് വയ്രായ്ക്കക്കാറൻ ആയേയതീ?
ഒണ്ണാ അണ്ണേക്ക് മനിശൻ ഇച്ചേക്ക് പുറന്തവനാനെ ഇശ്മായേൽ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ഇച്ചേക്ക് പുറന്തവനാനെ ഇശകാക്കെ തൊല്ലെ ചെയ്യവോലെ നായപുറമാണമെ പാലിക്കിനവേരാ നിങ്കളാം ഇണ്ണേക്ക് തൊല്ലെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
വൻശർപ്പം പെൺമ്പുള്ളേകാക്ക് കൂശോറി, തെയ്വ കൽപ്പനെ പാലിക്കിനവേരാളും ഏശു ചൊല്ലിയെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യെ ആളുകേം അപ്പിൺ മക്കളിൽ മീതിയിരുന്തവേരാളുമാനവേരാകാൽ പടേ വെട്ടുകേക്ക് പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കടലോരത്തിലെ മണലിൽ നുണ്ണെ.
അത്തിലെ വാൽ വാനത്തിലെ വെള്ളികാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു അംശമെ വലിച്ചുകൂട്ടി പൂമിനാട്ടുക്ക് ഒറിഞ്ചെ. പെതുക്കുവേക്കൊള്ളെ പെൺമ്പുള്ളെ പെത്തവോളയേ പുള്ളേ തിൻബേക്ക് വൻശർപ്പം അവേക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് വന്തെ.