39 അവറെ അവൻകാക്ക്, “അബുറാകാമുതാൻ എങ്കെ തകപ്പൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ അബുറാകാമ് മക്കെ ഒണ്ണാ അബുറാകാമ് ചെയ്യതെ ചെയ്വനായെ.
‘അബുറാകാം എങ്കാക്ക് വലിയെ തമുത്തനായ് ഒള്ളെ’ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം കൽകാട്ടിൽ നുൺ അബുറാകാത്തുക്ക് മക്കളെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് മുടിയും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അകനെ നിങ്കെ ചെയ്യാ നിങ്കെ മേലോകത്തിലെ തകപ്പൻ മക്കെ ആകും; അവൻ നല്ലയാളുകേക്കും തിശകെട്ടവേരാക്കും ഉടയാ പെയ്തെ അടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ; നീതിയൊള്ളവേരാക്കും നീതി കെട്ടവേരാക്കും മശയാം പെയ്യെ വയ്ക്കിനെ.
അത്തുക്ക് അവറെ ഏശുവുകാക്ക്, “എങ്കെ അബുറാകാമ് തലവശിക്കാറാ; എങ്കെ ഇതുവരേക്കും ഒരാക്കും അടിമയായിരുന്തതില്ലെ; പിന്നെ നിങ്കെ വുടുതൽ കിടച്ചവേരായാകും ഒൺ നീ ചൊന്നത് എകനനേ?” ഒൺ വതിലായ് കേട്ടെ.
നിങ്കെ അബുറാകാമിലെ തലവശിക്കാറാ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; ഒണ്ണാലും എൻ വശനമെ ഏത്തെടുക്കേക്ക് നിങ്കെ ഉള്ളത്തിൽ ഇടം നാത്തതുനാലെ നിങ്കെ എന്നെ കൊൽകേക്ക് നോക്കിനെ.
എൻ ചൊല്ല് നിങ്കാക്ക് വുളങ്കാത്തത് എന്തു? എൻ ചൊല്ലെ കോപ്പേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാത്തനാലതാൻ.
നിങ്കെ തകപ്പനാനെ അബുറാകാം എൻ നാളിൽ കാണും ഒണ്ണതുനാലെ പിരിയമോറിനെ, അവൻ അതെ കണ്ട് പിരിയമോറീമിരുക്കിനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം അവനെ നീതിമാനായും താൻ ചെയ്യതുവോലെ ചെയ്വെ പോനവേരാക്ക് തകപ്പനായും കണക്കായ്ക്കനാലെ അത്തിലെ അടകാളമായ് അബുറാകാം പരിച്ചേതനെ ഏത്തെ.
അതുനാലെ അവകാശികെ ആകുമൊണ്ണൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ വാക്ക് നായപുറമാണം കിടച്ചെ ഒരു ചാതീക്ക് മട്ടുമൊള്ളതില്ലെ; ഒണ്ണാ അബുറാകാമുവോലെ നമ്പുകേം ഇരക്കം കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ എല്ലാരുക്കും ഒള്ളതാൻ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം അബുറാകാമുകാൽ, “നിന്നിൽ പുറക്കിനെ മക്കളെല്ലാം നിൻ മക്കയില്ലെ; ഒണ്ണാ നിൻ മകനാനെ ഇശകാക്കിൽ നുണ്ണും പുറക്കിനവേരായെല്ലാം നിൻ മക്കെ ആകും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവേരാ ഒണ്ണാ നിങ്കെ അബുറാകാമുക്ക് മക്കമറുങ്കണ്ണീം തെയ്വം ചൊല്ലി വച്ച വാക്കുക്ക് അവകാശികേമാനെ.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിൽ നമ്പുനവൻ താൻ അബുറാകാമ് വർളാട് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണും.