28 അമ്പോളെ, “നിങ്കെ മനിശൻ മകനെ മീത്തുക്ക് എത്തിയോഞ്ച് ഏൻ താൻ അവൻ ഒണ്ണും ഏൻ ചൊന്തമാ ഒണ്ണാം ചെയ്യാതെ തകപ്പൻ എനക്ക് പടിയ്ക്കെ വച്ചതുവോലെ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നെ ഒണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാകും.
ഏൻ താൻ കിരിശ്ത്തു ഒൺ ചൊല്ലി കനേംവേരാ എൻ നാമമെ എടുത്തു നിങ്കകാക്ക് വന്ത് പലയാളുകളാം ഏമാത്തും.
ഏൻ താൻ ഒൺ ചൊല്ലി എന്നെ പേരേത്തി കനേകംവേരാ നിങ്കകാക്ക് വന്ത് പലയാളുകളാം ഏമാത്തും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ആരും നിങ്കളെ ഏമാത്താതിരുപ്പേക്ക് കെവുനമാ ഇരുന്തോനിൻ. എന്തൊണ്ണാ ഏൻ താൻ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണും നേരം വന്തേയെ ഒണ്ണും ചൊല്ലി കനേകംവേരാ നിങ്കകാക്ക് എന്നെ പേരേത്തി വരും; അവറാത്തുക്കു പുറകോടേ പോവാനില്ലെ.
എപ്പണും ഏൻ കേണു കോക്കിനതെ നീ കോക്കിനെ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; ഒണ്ണാലും നീതാൻ എന്നെ കടത്തിവുട്ടത് ഒൺ ചുത്തുകോടും നിക്കിനെ ആളുകെ നമ്പുകേക്കുചൂട്ടി ഏൻ ഇതെ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇത് ആനത്തുക്കു മിന്നേ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നെ. അകനയൊണ്ണാ ഇത് നടമാനവോളെ ‘ഏനാനവൻ ഏനാനെ’ ഒൺ നിങ്കാക്ക് നമ്പുകേക്ക് ഇടയാകും.
ഏൻ തകപ്പൻകാക്ക് പോകുകേം നിങ്കെ ഇനി എന്നെ കാണാതിരുക്കുകേം ചെയ്യിനതുനാലെ നീതിയപ്പത്തീം
ഉടയാ എകനെ ചാകേക്ക് പോനെ ഒൺ ഏശു മിന്നേക്കൂട്ടി ചൊല്ലിയത് നടമാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇകനെ നടന്തത്.
അങ്ക് അവറെ അവനെ ശിലുവേൽ തറച്ചെ. ഏശുവെ നടുവേം ഇരണ്ടാളെ അവനുക്ക് ഇടത്തക്കോടും വലത്തക്കോടുമായ് തറച്ചെ.
“ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതെ എങ്കെ ചൊന്നെ, എങ്കെ കണ്ണാരെ കണ്ടതെ നിങ്കകാക്ക് ഉറപ്പിച്ച് ചൊന്നെ; അപ്പണും എങ്കെ ഉറപ്പായ് ചൊന്നതെ നിങ്കെ ഏത്തെടുക്കിനതില്ലെ.
മണൽ പെത്താരത്തിൽ മോശെ പാമ്പെ പൊയ്ക്കതുവോലെ മനിശൻ മകനാം പൊക്കോണും.
ഏശു അവേകാൽ, “നിൻകാൽ കുരവുടിനെ ഏനേതാൻ മശികാ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഉടയാ തകപ്പൻ ചെയ് കാണതല്ലാതെ മകനുക്ക് ചൊന്തമായ് ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് മുടിയാത്ത്; അതുനാലെ തകപ്പൻ ചെയ്യിനതയെല്ലാം മകനും അതേവോലെ ചെയ്യിനെ.
എനക്കേ ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ കോക്കിനതുവോലെ നായമിടിനെ; എൻ വിതിയെന്നത് നീതി ഒള്ളെ വിതിതാൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ എൻ പിരിയമെ ഇല്ലെ, എന്നെ കടത്തി വുട്ടവൻ പിരിയമെ താൻ ചെയ്കേക്ക് നിനയ്ക്കിനത്.
ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തിരുക്കിനത് എൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നാത്തെ, എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്കുതാൻ.
നിങ്കെ പാപത്തിലേ നിങ്കെ ചാകുമൊൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയെ; ഏൻ താൻ ഒൺ നിങ്കെ നമ്പാതെ ഇരുന്താ നിങ്കെ പാപത്തിലെ നിങ്കെ ചാകുമൊൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉടയാ തകപ്പനെചൊല്ലി അവൻ ചൊല്ലിയതൊണ്ണും അവറാത്തുക്കു വുളയ്ങ്കതില്ലെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, അബുറാകാം പുറക്കിനത്തുക്കും മിന്നേയേ ‘ഏനാനവൻ ഏനാനെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പത്തിരോശ് ചൊല്ലിയതെ നമ്പിക്കയാ ഏത്തെടുത്തവനെല്ലാം രാടിപിരാടിയെ; അന്നേരമേ മൂവായിരം വേരാതാൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ചേന്തത്.
അപ്പണും വശനമെ കേട്ടവേരായിൽ കനേമാളുകെ അത്തിൽ നമ്പിയെ; അകനെ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തവേരാളിൽ ആണായേ അഞ്ചായിരംവേരാ ഒണ്ടായെ.
ഒണ്ണാ ചത്തവേരാ ഇടേലിരുന്ത് തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽ അവനുക്ക് ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിയതുനാലെ ഏശുവെ തെയ്വത്തിലെ മകൻ ഒൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാനെ.