26 “നിങ്കളെ കുത്തമെ വിതിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എനക്ക് കനേകമൊണ്ട്; എന്നെ കടത്തി വുട്ടവൻ ചത്തിയവാൻ താൻ; ഏൻ അവനിൽ നുൺ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ഉലകത്തുകാക്ക് ചൊന്നെ.”
ഏൻ നിങ്കളെ ഇനിയിരുന്ത് പണ്ണക്കാറാ ഒൺ വുളിയാത്ത്; എന്തൊണ്ണാ ഒരു പണ്ണക്കാറനുക്ക് ഉടയാ എശമാനൻ എന്തെ ചെയ്കേക്ക് പോനെ ഒൺ തിക്കിനാത്തെ; അത്തുക്ക് പകറം ഏൻ നിങ്കളെ ഇണങ്കരുകാട് ഒൺ വുളിച്ചിരുക്കിനെ; ഏൻ എൻ തകപ്പൻകാൽ നുൺ പടിച്ചതെല്ലാം ഏൻ നിങ്കാക്ക് ചൊല്ലി തന്തിരുക്കിനെ.
എനക്ക് കനേകം കാരിയമെ നിങ്കകാൽ ചൊൽകേക്കൊണ്ട്; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് അതെ വിളക്കമാക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
എന്തൊണ്ണാ നീ എനക്ക് തന്തെ വശനം ഏൻ അവറാത്തുക്ക് ചൊല്ലി കൊടുക്കുകേം അവറെ അതെ ഏത്തെടുക്കുകേം ചെയ്യെ; ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാൽ നുൺ വന്തെ ഒണ്ണും നീ എന്നെ കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ ഒണ്ണും അവറെ നമ്പി ഇരുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ഉലകത്തുക്ക് ഇതെയെല്ലാം തുറന്ത് ചൊല്ലി ഇരുക്കിനെ; തെയ്വ ആലയത്തിലും എകൂതര് മൊത്തമാ ചേന്ത് വരിനെ ആലയത്തിലും ഏൻ എപ്പണും പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കുമെ; ഏൻ ഒണ്ണാം ആരുക്കും തിക്കിനാതെ ചൊല്ലിയതില്ലെ.
“ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതെ എങ്കെ ചൊന്നെ, എങ്കെ കണ്ണാരെ കണ്ടതെ നിങ്കകാക്ക് ഉറപ്പിച്ച് ചൊന്നെ; അപ്പണും എങ്കെ ഉറപ്പായ് ചൊന്നതെ നിങ്കെ ഏത്തെടുക്കിനതില്ലെ.
ഏശു അവറാത്തുകാക്ക് വതിലെ ചൊല്ലിയത്, “എൻ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കൽ എന്നതില്ലെ, എന്നെ കടത്തിവുട്ടാ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കല്താൻ.
പിന്നെ ഏശു തെയ്വ ആലയത്തിൽ പടിയ്ക്കെ വച്ചിരുന്തവോളെ, “അന്താൻ നിങ്കാക്ക് എന്നെ തിക്കിനൊള്ളെ; ഏൻ ഏടെ നുൺ വന്തെ ഒണ്ണും തിക്കിനൊള്ളെ. ഏൻ എന്നാലെ വന്തവനില്ലെ, എന്നെ കടത്തിവുട്ടാ ചത്തിയവാൻതാൻ; നിങ്കാക്ക് അവനെ തിക്കിലെ.
അവറെ അവൻകാൽ, “നീ ആര്?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ആരൊൺ മുതെ പുടിച്ചെ നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയതില്ലെ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉടയാ തകപ്പനെചൊല്ലി അവൻ ചൊല്ലിയതൊണ്ണും അവറാത്തുക്കു വുളയ്ങ്കതില്ലെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ കേട്ട് ഇരുക്കിനെ ചത്തിയമെ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ മനിശനാനെ എന്നെ നിങ്കെ കൊൽകേക്ക് നോക്കിനെ; ഒണ്ണാ അബുറാകാമ് അകനെ ചെയ്യതില്ലയേ?
ഒണ്ണാ തെയ്വം നമ്പുകേക്കാനവനാനതുനാലെ എങ്കെ ഒരേ നേരം “അന്താൻ” ഒണ്ണും “ഇല്ലെ” ഒണ്ണും ചൊല്ലാത്ത്.