12 ഏശു പിന്നേം മാനടവൻകാട്ടുകാക്ക് കുരവുട്ടവോളെ, “ഏൻ ഉലകത്തിലെ വെളിച്ചമാനെ; എനക്ക് പുറകോടേ വരിനവേരാ ഇരുട്ടിൽ നടകാതെ ഉശിരിലെ വെളിച്ചമൊള്ളവേരാ ആകും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ ഉലകത്തുക്ക് ബൂറാ വെളിച്ചംതാൻ; മലേൽ ചെയ്യെ പട്ടണം മറവാ ഇരുക്കുവാനില്ലെ.
അവൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് തെയ്വമെ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുക്കേക്കൊള്ളെ വെളിച്ചമും നിൻ ആളുകയാനെ ഇശ്രവേലിയരുക്ക് മകത്തമും താൻ.”
പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ, “ഇനി കൊഞ്ചകാലം മട്ടും വെളിച്ചം നിങ്കെ ഇടേൽ ഇരുക്കും; ഇരുട്ടു നിങ്കളെ പുടിയാതിരുക്കേക്ക് നിങ്കാക്ക് വെളിച്ചമൊള്ളെ കാലം വരേക്ക് നടാൻ. ഇരുട്ടിൽ നടക്കിനവനുക്ക് അവൻ ഏടേക്ക് പോനതൊൺ തിക്കിലെ.
നിങ്കെ വെളിച്ചത്തിലെ മക്കെ ആളത്തുക്ക് വെളിച്ചമൊള്ളെ കാലം വരേക്ക് വെളിച്ചത്തുകാൽ അരുവണേനിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശു അവറളെ വുട്ട് പോയെ.
എന്നേത്തിൽ നമ്പുനവൻ ആരും ഇരുട്ടിൽ ഇരാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ വെളിച്ചമായ് ഉലകത്തുക്ക് വന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “വശീം ചത്തിയമും ഉശിരും ഏൻതാൻ; ഏൻനാലെ അല്ലാതെ ആരുക്കും തകപ്പൻകാക്ക് പോകേക്ക് മുടിയാത്ത്.
നായവിതി വന്തത് എന്തുനാലയൊണ്ണാ, വെട്ടം ഉലകത്തുക്ക് വന്തപ്പണും മനിശെ മാനടവൻകാട്ടിലെ ചെയ്തികെ കുറുപ്പുനാത്തതുനാലെ വെട്ടത്തുക്ക് പകറം ഇരുട്ടുകാക്കു അവറെ ആത്തിരമായിരുന്തെ.
ആരൊണ്ണാലും തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ആശിച്ചാ ഏൻ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനത് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതോ ഏനേ ചൊന്നതോ ഒൺ അവനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകും.
ഏൻ ഉലകത്തിൽ ഇരുക്കിനവോളേ ഇം ഉലകത്തിലെ വെളിച്ചം ഏൻ താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
“എൻ രച്ചെ ഇം പൂമിനാട്ടിലെ അത്തം വരേക്ക് കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് നിന്നെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്ക് വെളിച്ചമായ് വച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ കരുത്താവ് എങ്കാക്ക് കൽപ്പനെ തന്തിരുക്കിനെ ഒണ്ണെ.
എകൂതരുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും രച്ച കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു തണ്ടനെ ഏൽക്കോണുമൊണ്ണും അവൻ ചത്തവേരാ ഇടേൽ ഇരുന്ത് എന്തിവന്തവേരാളിൽ മുതേലാ ആകുമൊണ്ണും മോശേം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ; അതെ താൻ ഏനും ചൊല്ലിയിരുക്കിനത്.”
അവറെ തണ്ണിനാത്തെ തുമ്പുകംവോലേം ചരിയാനെ വൻ കാത്തിൽ ഓടിനെ മഞ്ചിക്കെട്ടുവോലേം താൻ. അതുനാലെ അവറാത്തുകാൽ ഇരുന്ത് തെയ്വ കാരിയമൊണ്ണും കിടയാത്ത്. അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി കരിങ്കാൽ കുത്തീൽ ഇടമെ ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
നങ്കാക്ക് തെയ്വത്തുകാൽ കൂട്ടായ്മെ ഒള്ളതൊൺ അവകാശപ്പടുകേം ഇരുട്ടിലേ നടക്കുകേം ചെയ്യാ നങ്കെ ചത്തിയത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നടകാതെ നരിയെ ചൊന്നവേരായാനെ.
കടലിലെ വൻ അലകാടടിച്ച് പതഞ്ച് എന്തിനെ പതവോലെ ചേരെ ചെയ്യെ വെക്കം കെട്ടെ ചെയ്തികാട് വെളിപ്പട്ട് വരിനെ. അവറെ വശി മാറി നടക്കിനെ വെള്ളികാടുവോലതാൻ. ചേരാക്കുചൂട്ടി തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഇരുട്ടതാൻ വച്ചിരുക്കിനത്.
തെയ്വം കൊടുത്തെ അതികാരത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ ഉടവനുടവൻ ഇടമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് പോയെ തൂതരുകാടെചൊല്ലി നിങ്കെ നിനച്ചോനിൻ. അവറളെ നായമിടിനെ അം ചരിയാനെ നാളേക്കുചൂട്ടി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചങ്കിലീൽ പടുത്തി ഇരുട്ടിൽ ഇട്ടിരുക്കിനെ.
ചാതികാട് അത്തിലെ വെളിച്ചത്തിൽ നടക്കും; പൂമീലെ രാശാക്കൻമാരുകാട് ഉടവുറെ മാനമെ കുടക്കും.