20 അത്തുക്ക് മാനടവൻകാട്, “നിനക്ക് കാട്ടു ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ; ആര് നിന്നെ കൊൽകേക്ക് പയണപ്പടിനെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അതുനാലെ ഒരു ശിശിയൻ ഉടയാ വാത്തിയാരുവോലയാനത് ശിശിയനുക്ക് മതി; എശമാനൻവോലയാനത് പണ്ണക്കാറനുക്കും മതി. കൂരക്കാറനെ ബേൽശബൂൽ ഒൺ വുളിച്ചതൊണ്ണാ കൂരേലവേരാളെ അതക്കാട്ടീം കെട്ടെ പേരെ വുളിക്കും.
പരീശരുകാട് അതെ കേട്ടാലെ, “ചെൻ മുനികാട് തലവൻ ബേൽശബൂൽ എന്നെ ഉരുമൻ ചക്കിതീൽ മട്ടുംതാൻ മുനികാടെ മുടുക്കിനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം, “ചെൻ മുനികാട് തലവനക്കൊണ്ടുതാൻ മുനികാടെ മുടുക്കിനത്” ഒൺ പരീശരുകാട് ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ എന്തുക്കു ചൊല്ലിയതൊണ്ണാ ഏശുവേത്തിൽ മുനി നിക്കിനെ ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയത്തുക്കുതാൻ.
അവറളിൽ പലവനും “അവനുക്ക് ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ; അവനുക്ക് കിരുക്കുതാൻ; അവൻ വാക്കെ കോക്കിനത് എന്തുക്ക്?” ഒൺ കേട്ടെ.
“നീ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ ഒണ്ണും നിനക്ക് ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ ഒണ്ണും എങ്കെ ചൊല്ലിനത് ചരിതാനെ?” ഒൺ എകൂതര് ഏശുവുകാക്ക് കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “എനക്ക് ചാവർ പുടിച്ചതില്ലെ; ഏൻ എൻ തകപ്പനെ മാനിക്കിനെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ മാനം കെടുത്തിനെ.
അന്നേരം എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “നിന്നേത്തിൽ ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ ഒൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊളെള; അബുറാകാമും പലകപ്പാട്ടുകാറാളും ചത്തുകെട്ട് മണ്ടിയേയെ; അപ്പണും നീ ചൊൽകീ നിൻ വശനമെ പാലിക്കിനവേരാക്ക് ഒരു കാലത്തിലും ചാവ് തട്ടാത്തൊൺ.
ഇകനെ പവുലോശ് തന്നമേ എതിർ വാതമെ നടത്തിയവോളെ പെശിത്തോശ് വലിയെ വായിൽ, “പവുലോശേ, നിനക്കുനേ വട്ട്; നീ അനേകം പടിച്ചനാലെ അത് നിന്നെ കിരുക്കനായ്ക്കാച്ചെ.”