17 ആരൊണ്ണാലും തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ആശിച്ചാ ഏൻ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനത് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതോ ഏനേ ചൊന്നതോ ഒൺ അവനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകും.
കൺകാട് ഉടമ്പിലെ വിളക്ക് താൻ; കൺ നല്ലതൊണ്ണാ നിൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ വെളിച്ചം നുറഞ്ചിരുക്കും.
നല്ലെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാടെന്നത് തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് ഇതയത്തിൽ ഏത്തെടുത്ത് കുറുപ്പാ അത്തിൽ നിലെ നുൺ കനിയെ തരിനവേരായാകും.”
ഒണ്ണാ ചത്തിയമെ ചെയ് പിശയ്ക്കിനവൻ, താൻ ചെയ്യിനെ ചെയ്തികെ തെയ്വത്തിലെ ചൊല്ലെ കേട്ട് പാലിച്ച് ചെയ്യതുനാലെ അത് വെളിപ്പടുത്തുകേക്കുചൂട്ടി വെളിച്ചത്തുകാക്ക് വരിനെ.
എൻ ചൊല്ല് നിങ്കാക്ക് വുളങ്കാത്തത് എന്തു? എൻ ചൊല്ലെ കോപ്പേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാത്തനാലതാൻ.
നിങ്കെ പിശാശ് എന്നെ തകപ്പൻ മക്കതാൻ; നിങ്കെ തകപ്പൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കെ ആശിക്കിനെ. അവൻ മുതയിരുന്തേ കുലകാറനായ് ഇരുന്തെ; അവനേത്തിൽ ചത്തിയം നാപ്പോയനാലെ ചത്തിയത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനതുമില്ലെ. അവൻ നരിയെ ചൊന്നവോളെ ചൊന്തെ പാശേൽ നുൺ എടുത്തു ചൊന്നെ; അവൻ നരിയെ ചൊന്നാളും അത്തിലെ തകപ്പനും താൻ.
തെയ്വത്തിൽ നുൺ ഒള്ളവേരാ തെയ്വ വശനമെ കോക്കിനെ; നിങ്കെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ അല്ലാത്തവേരാനാലതാൻ വശനമെ കോളാത്തത്.”
അങ്കിളവേരാ തെശലോനിക്കാവിലവേരാളക്കാട്ടിലും പവുലോശ് ചൊൽമതെ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളവേരാതാൻ. അവറെ കുറുപ്പാ തെയ്വ വശനമെ കേട്ടും പവുലോശ് ചൊൽമത് ചരിതാനീ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാകേക്ക് ഒവ്വൊരുനായും തെയ്വ വശനമെ നന്തീം പടിയ്ക്കുമെ.