65 “തകപ്പൻ അനുമതി താരാതെ ആരുക്കും എൻകാക്ക് വരുകേക്ക് കൂടാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചൊല്ലിയത് ഇതുനാലതാൻ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ മറുമമെ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കൊള്ളെ അവശിരം നിങ്കാക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് അത് കിടച്ച് ഇരുക്കിനതില്ലെ.
ഇം ആട്ടുകൊട്ടിലിൽ പടാത്തെ വോറേ ആടുകാടും എനക്കൊളെള; അതുകാടാം ഏൻ കൂട്ടി കുടക്കിളതാൻ; അതുകാടും എൻ ഒച്ചെ കോക്കും; അകനെ ഒരു ആട്ടുകൂട്ടമും ഒരു ഇടയനും ആകും.
അത്തുക്ക് ഓകന്നാൻ, “മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് തെയ്വം കൊടാതെ മനിശെ മാനടവനുക്ക് ഒണ്ണും കിടയാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തകപ്പൻ എനക്ക് തരിനെ ആളുകയെല്ലാം എൻകാക്ക് വരും; എൻകാക്ക് വരിനവനെ ഏൻ ഒരുനാളും ഒറിഞ്ച് പോടാത്ത്.
കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പുകേക്ക് മട്ടും നാത്തെ അവൻ പേരിൽ തണ്ടനേ ഏൽപ്പേക്കും താൻ നിങ്കാക്ക് കിരിശ്ത്തുവിലെ വേലക്കാറൻ ഒണ്ണെ വരം കിടച്ചിരുക്കിനത്.
നങ്കെ കരുത്താവ് ഉടയാ ഇരക്കത്തിലേ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ നമ്പിക്കേം ആത്തിരമും എനക്ക് കനേകമായ് തന്തിരുക്കിനെ.
തങ്കളെ എതിരിട്ടു വരിനവേരാ തെയ്വ ചത്തിയത്തിലെ അറിവുക്ക് മനമെ തിരുപ്പുമൊണ്ണെ ആശയോടെ
നമ്പിക്കേലെ തുടക്കമും ഒടുക്കമുമാനെ ഏശുവെ നോക്കിൻ; അവനുക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ പിരിയമെ നിനച്ച് മാനക്കേടെ കണക്കാക്കാതെ ശിലുവയെ ഏത്തെടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ.