60 അവൻ ശിശിയരുകാട്ടിൽ പലയാളുകേം ഇതെ കേട്ടാലെ “ഇതു കടിനമാനെ പേച്ച് വാത്തെ, ഇതെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശുവാം ഉടയാ ശിശിയരുകാടാം അം കലിയാണത്തുക്കു വുളിച്ചിരുക്കുമെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ചത്തവേരാ തെയ്വ മകനിലെ ചത്തമെ കോക്കുകേം കേട്ടവേരാ ഉശിരോടെ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനെ കാലം വരും; ഇപ്പെ വന്തുമിരുക്കിനെ.
അന്നേരം എകൂതരുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ കിരുക്കുറയ്ങ്കി, “ഇം മനിശൻ എകനെ അവനിലെ കറിയെ നങ്കാക്ക് തിൻബേക്ക് തരും?” ഒൺ ചൊല്ലി അങ്കോട്ടുക്കും ഇങ്കോട്ടുക്കും ഏയിലെ കെട്ടിയെ.
അപ്പണും നിങ്കളിൽ ചിലെ ആളുകേം ഇപ്പണും നമ്പുനതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാം അവനെ നമ്പാത്തെ ഒണ്ണും ആര് അവനെ കാട്ടി കൊടുക്കുമൊണ്ണും മുതയേ അവനുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായെ.
അതോഞ്ച് അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ ശിശിയരുകാട്ടിൽ പലരും തിരുമ്പി മണ്ടിയേയെ. അവറെ പിന്നെ ഒരു കാലത്തിലും ഏശുവുക്ക് പുറകോടേ പോയതില്ലെ.
അന്നേരം അവൻ തമ്പിയേര് അവൻകാക്ക്, “നീ ചെയ്യിനെ ഇം അരിശുകമാനെ ചെയ്തികളെ നിൻ ശിശിയരുകാട് കാൺമ്പിളത്തുക്ക് ഇങ്കെ വുട്ടു എകൂതാവുക്കു പോ.
ഉടയാളേത്തിൽ നമ്പിയെ എകൂതരുകാൽ ഏശു, “എൻ വശനത്തിൽ നിലെ നുണ്ണാ നിങ്കെ ചത്തിയമാ എൻ ശിശിയരുകാടാകും.
എൻ ചൊല്ല് നിങ്കാക്ക് വുളങ്കാത്തത് എന്തു? എൻ ചൊല്ലെ കോപ്പേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാത്തനാലതാൻ.
ഇതെചൊല്ലി ചൊൽകേക്ക് എങ്കാക്ക് കനേകമൊണ്ട്; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് വിളക്കമാവെ കൂടാത്തനാലെ തിരിത്തിരമായ്ക്കി തരുകേക്ക് മുടിയാത്ത്.
പവുലോശ് ഉടയാ എളുത്തിലെല്ലാം ഇതെചൊല്ലി എളുതിയിരുക്കിനെ. ഒണ്ണാ അത്തിൽ ഒരിത്തിനെ കാരിയമെ നിനച്ചെടുപ്പേക്ക് തിക്കിമുട്ടൽ താൻ. കരുത്താവിലെ വശിയെചൊല്ലി അറിവുനാത്തതും ഉറപ്പുനാത്തതുമാനെ ആളുകെ വോറേ വശനങ്കാടെ ചൊന്തം നാശത്തുക്കുചൂട്ടി നരിയാ ചൊല്ലി കൊടുക്കിനതുവോലെ അവറെ ഇതാം നരിയാ ചൊല്ലി കൊടുക്കിനെ.