5 മനിശെ മാനടവൻകാട് ഉടയാകാക്ക് വരിനതെ കണ്ടോൺ ഏശു പിലിപ്പോശുകാക്ക്, “ചേരാക്ക് തിൻബച്ചൂട്ടി ഏടെ ഇരുന്ത് തീനെ കൊടുക്കും?” ഒൺ കേട്ടെ.
ശിശിയര് ഏശുവുകാക്ക്, “ആരും നാത്താൻ ഇത്തിനാരംവേരാക്ക് മതിയടഞ്ച് തീനെ കൊടുപ്പേക്ക് തേവയാനെ അപ്പം ഏടനുൺ കിടയ്ക്കും” ഒൺ കേട്ടെ.
ഒണ്ണോൺ അവറെ വള്ളത്തിൽ ഓറി ആരും നാത്തെ ഒരു ഇടത്തുക്ക് പോയെ.
അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് തിരുമ്പി വന്താലെ ഉടവുറെ ചെയ് നടന്തതെല്ലാം ഏശുവുകാൽ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശു അവറളാം കൂട്ടിയെടുത്ത് ആരുക്കും തിക്കിനാതെ ബെത്ശയിതാ ഒണ്ണാനുക്കു പോയെ. അക്ക് അവറെ മട്ടുംതാൻ പോയത്.
പിത്തുനാ ഏശു കെലീലാവുക്ക് പോകേക്ക് പയണപ്പട്ടവോളെ പിലിപ്പോശെ കണ്ടെ; ഏശു അവൻകാക്ക് “എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ വുളിച്ചെ.
അന്തിരയോശിലേം പത്തിരോശിലേം പട്ടണമാനെ ബെത്ശയിതാവിൽ നുൺ ഒളളാ താൻ പിലിപ്പോശ്.
പിലിപ്പോശ് നതാനിയേലെ കണ്ടാലെ അവൻകാക്ക്, “മോശേലെ നായപുറമാണത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകങ്കാട്ടിലും എളുതി വച്ചിരുക്കിനെ ഓശേപ്പു മകനാനെ നശരത്തുകാറൻ ഏശുവെ എങ്കെ കണ്ടു പുടിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് നതാനിയേൽ, “നശരേത്തീ, അങ്ക് നുൺ വല്ലെ നൽമേം കിടയ്ക്കുമീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് പിലിപ്പോശ് അവൻകാക്ക്, “വന്തു കാൺ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നതാനിയേൽ അവൻകാക്ക്, “എകനെ നിനക്ക് എന്നെ തിക്കിനൊളെള” ഒൺ കേട്ടെ; അത്തുക്ക് ഏശു, “പിലിപ്പോശ് നിന്നെ വുളിക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ അത്തി മരത്തിനടീൽ ഇരുന്തവോളയേ ഏൻ നിന്നെ കണ്ടെ” ഒൺ ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഇനി നാല് മാശം ഓഞ്ചാ അറുപ്പു കാലം വരിനെ ഒൺ നിങ്കെ ചൊന്നതാനെ? കണ്ണെ തുറന്ത് കണ്ടത്തുക്ക് നോക്കിൻ, അത് ഇപ്പണേ അറുപ്പുക്കു പാകമായിരുക്കിനെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.