49 നിങ്കെ വലിയോരുകാട് മിന്നേ മണൽ പെത്താരത്തിൽ വച്ച് മന്നയെ തുണ്ണപ്പണും ബൂറാ ചത്തുകെട്ട് പോയെ.
‘അവറാത്തുക്കു തിൻബേക്ക് മേലോകത്തിൽ നുൺ അപ്പമെ കൊടുത്തെ’ ഒൺ തെയ്വ വശനത്തിൽ എളുതിയതുവോലെ നങ്കെ തകപ്പരുകാടും മണൽ പെത്താരത്തിൽ വച്ച് മന്നാ തുണ്ണതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇത് മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും ഉറയ്ങ്കി വന്തെ അപ്പമാനെ; നിങ്കെ വലിയെ വലിയോരുകാട് മന്നായെ തിന്നുകേം അവറെ ചാവുകേം ചെയ്യവോലനാത്തെ; ഇം അപ്പമെ തിന്നവൻ എണ്ണേക്കും ഉശിരോടിരുക്കും.”
കരുത്താവു ഒരു കാലത്തിൽ മിശ്രേമിൽ നുൺ ഉടയാ ആളുകേക്ക് വുടുതലെ കൊടുത്ത് കാപ്പാത്തി കുടത്തെ. അവറളിൽ തന്നെ നമ്പാതെ ഇരുന്തവേരാളെ പിന്നെ നാശമായ്ക്കെ. ഇം കാരിയങ്കാടെ മുച്ചൂടും മിന്നേ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതൊണ്ണാലും അതെ ഒരുവട്ടം കൂടി നിങ്കളെ നിനയ്ക്കെ വയ്പ്പേക്ക് ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് മറച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ മന്നയാം പുതുവൻ പേരെ എളുതിയെ ഒരു വെള്ളെ കല്ലാം ഏൻ കൊടുക്കും; ഇം പുതുവൻ പേര് കിടയ്ക്കിനവനുക്കല്ലാതെ വോറാരുക്കും തിക്കിലെ.