40 ഒണ്ണാലും നിങ്കാക്ക് ഉശിരു കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് എൻകാക്ക് വരുകേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
കലിയാണത്തുക്ക് വുളിച്ച വിരുന്താളികളെ വുളിപ്പേക്ക് പണ്ണക്കാറാളെ കടത്തിവുട്ടെ; ഒണ്ണാ വിരുന്താളികേക്ക് വരുകേക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
അവൻ ചാതിയാൻകാക്ക് വന്തെ; ചാതിയാൻകാടൊ അവനെ ഏത്തെടുത്തതില്ലെ.
കളുക്കൻ വരിനത് കളുപ്പേക്കും കൊൽകേക്കും നാശമെ ചെയ്കേക്കുംതാൻ; ഒണ്ണാ ഏൻ വന്തത് ആടുകാട്ടുക്ക് ഉശിരൊണ്ടാകേക്കും അതെ കനേകമായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ.
നായവിതി വന്തത് എന്തുനാലയൊണ്ണാ, വെട്ടം ഉലകത്തുക്ക് വന്തപ്പണും മനിശെ മാനടവൻകാട്ടിലെ ചെയ്തികെ കുറുപ്പുനാത്തതുനാലെ വെട്ടത്തുക്ക് പകറം ഇരുട്ടുകാക്കു അവറെ ആത്തിരമായിരുന്തെ.
നിങ്കെ തിരുവെളുത്തുകാടെ നന്തി പടിയ്ക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ അത്തിൽനുൺ നിങ്കാക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിര് കിടയ്ക്കും ഒൺ നിങ്കെ നിനയ്ക്കിനെ; ഇം തിരുവെളുത്തുകാട്ടിലേ എന്നചൊല്ലി ചൊന്നെ.
ഏൻ മനിശെ മാനടവൻകാൽ നുൺ മകിമെ വാങ്കിനതില്ലെ.
നിങ്കെ അക്കുമിക്കും ബൊകുമാനമെ ഏത്തെടുക്കുകേം ഒരേ ഒരു തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ ബൊകുമാനമെ തേടാതേമിരുന്താ നിങ്കാക്ക് എകനനേ നമ്പുകേക്കാകും?
“നശിച്ച് കെട്ട് പോനെ തീനുക്കില്ലെ എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരു വരേക്കും നിലെ നുറുത്തിനെ തീനുക്കൂച്ചൂട്ടി കറുമം അടയോണും; അതെ മനിശൻ മകൻ നിങ്കാക്ക് തരും. അവനുക്ക് തകപ്പനാനെ തെയ്വം അതികാരമെ കൊടുത്തു നീമിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തകപ്പൻ എനക്ക് തരിനെ ആളുകയെല്ലാം എൻകാക്ക് വരും; എൻകാക്ക് വരിനവനെ ഏൻ ഒരുനാളും ഒറിഞ്ച് പോടാത്ത്.
മകനെ കണ്ട് അവനെ നമ്പുനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിര് കിടയ്ക്കോണും ഒൺതാൻ എൻ തകപ്പനിലെ പിരിയം; ഏൻ അവറളെ കടശി നാളിൽ ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തും.
എന്തൊണ്ണാ പാപത്തിലെ കൂലി ചാവുതാൻ; ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ ഉടയാ രാശാവായ് ഏത്തെടുക്കിനവനുക്ക് തെയ്വം തരിനെ ബൊകുമാനം എണ്ണണ്ണേക്കുമൊള്ളെ പിശപ്പുതാൻ.
“വരിൻ” ഒൺ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവും ഏശുവുക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ മണവാട്ടീം ചൊന്നെ; അതെ കോക്കിനവനും “വരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലട്ടെ; തവിക്കിനവൻ വരട്ടെ; ആശിക്കിനവൻ ഉശിര് തണ്ണിയെ മത്തം കുടിയ്ക്കട്ടെ.