15 ഏശുതാൻ തനക്ക് ചുകമെ തന്തത് ഒൺ അം മനിശൻ പോയ് എകൂതരുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ അവൻ പോയവശീൽ ഉടയാക്ക് കിടച്ചെ ചുകമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിടന്ത് പോയെ; അതുനാലെ ഏശുവുക്ക് പുറത്തിൽ ഉറങ്കി നടപ്പേക്ക് കൂടാതെ ആൾ നാത്താനേ ഇരുന്തെ; അപ്പണും എല്ലാ ഇടത്തിൽ നുണ്ണും ആൾകെ വരുമെ.
നീ ആര് ഒൺ കോക്കിളത്തുക്ക് എകൂതര് എരുശലേമിൽ ഒള്ളെ പൂയാരികാടാം ലേവിയരാം ഓകന്നാൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടപ്പെ,
“ഏൻ ഇത്തിനെ കാലം ചെയ്യെ കാരിയങ്കാടയെല്ലാം എൻകാൽ ചൊല്ലിയെ ഒരു മനിശനെ വന്തു കാണിൻ; അവൻ ഒരുവോളെ കിരിശ്ത്തുതാനോ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ എകൂതര് നോയ് വുട്ടുമാറിയാകാൽ, “ഉണ്ണേക്കു ശബത്തായനാലെ നിൻ പായെ ചിമ്പുകേക്ക് അനുമതിയില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവറെ അവൻകാക്ക്, “പായെ എടുത്തു നടാ ഒൺ നിങ്കാക്ക് ചൊല്ലിയെ മനിശൻ ആര്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു ഇതെ ശബത്തിൽ ചെയ്യതുനാലെ എകൂതര് അവനുക്ക് തണ്ടനെ കൊടുത്തെ.
അകനെ അവൻ ശബത്തെ മീരിയതുനാലെ മട്ടുമില്ലെ, തെയ്വമെ ഉടയാ ചൊന്തെ തകപ്പൻ താൻ ഒൺ ചൊല്ലി ഉടയാളമേ തെയ്വമും മത്തും ഒപ്പത്തുക്കൊപ്പമായ്ക്കതുനാലേം എകൂതര് എകനയൊണ്ണാലും ഏശുവെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി കങ്കണം കെട്ടി നടന്തെ.
അതുനാലെ അവൻകാക്ക് പരീശരുകാട് “നിനക്ക് പാരുവെ കിടച്ചത് എകനനേ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവൻ അവറാത്തുകാൽ, “അവൻ എൻ കണ്ണുക്കു ചെളിയെ തേച്ചി ഏൻ പോയ് തണ്ണീൽ കശുവി; അന്നേരം എനക്ക് പാരുവെ കിടച്ചെ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് അവൻ, “അവൻ പാപിയോ അല്ലയോ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിലെ; ഒണ്ണാ ഒരു കാരിയം എനക്ക് തിക്കിനൊണ്ട്; എനക്ക് പാരുവെ നാതെ ഇരുന്തെ, ഇപ്പെ എനക്ക് കൺ തോണെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അമ്പോളെ അം മനിശൻ അവറാകാക്ക്, “എൻ കണ്ണെ തുറന്തപ്പണും അവൻ ഏടെ ഇരുന്ത് വന്തതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതൊണ്ണത് അരിശുകമായിരുക്കിനെ.
അവറെ അവൻകാൽ, “നീ പാപത്തിലേ പുറന്താ നാലെ നീ എങ്കളെ എട്ടിത്തനമെ കോക്കിനതീ?” ഒൺ കേട്ട് പള്ളീൽ നുൺ പുറത്തിലായ്ക്കെ.