7 ശമരിയാക്കാറത്തിയാനെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ തണ്ണിയെ കോരുവെ വന്തവോളെ ഏശു അവേകാൽ, “എനക്ക് കുടിപ്പെ ഒരുത്തിനെ തണ്ണിയെ തരാമീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
എൻ ശിശിയൻ ഒൺ നിനച്ച് ഇം അപ്പുറാണികേൽ ഒരാക്കു ഒരു കോപ്പി പച്ചത്തണ്ണിയെ ഒണ്ണാലും കൊടുത്താ കൊടുക്കിനവനുക്ക് കൂലി കിടയാതെ ഇരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.”
അതോഞ്ച് എല്ലാം മുടിഞ്ചേയെ ഒൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായാലെ തിരുവെളുത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനത് നടമാകേക്കുചൂട്ടി, “എനക്ക് തണ്ണി തവിക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവേകാക്ക്, “നിനക്ക് തെയ്വത്തിലെ താനമാം നിൻകാൽ കുടിപ്പേക്ക് കോക്കിനാ ആരൊണ്ണും തിക്കിനൊണ്ടായതായപ്പെ നീ അവൻകാൽ കോക്കുകേം അവൻ നിനക്ക് ഉശിരൊള്ളെ തണ്ണിയെ തരുകേം ചെയ്വനായെ” ഒൺ വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
അങ്ക് ആക്കോവിലെ കിണര് ഒണ്ടായെ. ഏശു നടന്ത് നടന്ത് ഒത്തേ ചോന്ത് വശി അരുകിലെ കിണത്തുകാൽ ഇരുന്തെ; അന്നേരം ഒരുവോളെ ഉച്ചയായിരുക്കുമെ.
അമ്പോളെ അവൻ ശിശിയരുകാട് തീനെ വാങ്കുവേക്ക് പട്ടണത്തുക്ക് പോയിരുക്കുമെ.