6 അങ്ക് ആക്കോവിലെ കിണര് ഒണ്ടായെ. ഏശു നടന്ത് നടന്ത് ഒത്തേ ചോന്ത് വശി അരുകിലെ കിണത്തുകാൽ ഇരുന്തെ; അന്നേരം ഒരുവോളെ ഉച്ചയായിരുക്കുമെ.
ഒരുവോളെ മത്തിയാനം പന്നണ്ടാം മണി നേരമായവോളെ തേശം ബൂറാ ചരിയാനെ ഇരുട്ടായെ; അത് മൂണുമണി നേരം വരേക്ക് നുണ്ണെ.
നാപ്പത് പകലും നാപ്പത് റാവും നോയ്മ്പെ ഇരുന്തോഞ്ച് ഏശുവുക്ക് പഞ്ചം പുടിച്ചെ.
പെട്ടൊൺ തേക്കത്തിൽ വൻ കാത്ത് അടിക്കുകേം വള്ളം മുങ്കുവേക്കുമായെ; ഒണ്ണാ ഏശു അത്തിൽ കിടന്ത് ഉറങ്കുമെ.
അകനെ അവെ മുതെ പുള്ളയാനെ ഒരു ആൺ പുള്ളയെ പെത്തെ. അം പുള്ളെ കിടത്തുകേക്ക് ചാവാടീൽ ഇടം നാപ്പോയനാലെ പുള്ളയെ ചീലേൽ ചുത്തി പുൽ തൊട്ടീൽ കിടത്തിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഒരു നാളേക്ക് പന്നണ്ട് മണിക്കൂർ വെളിച്ചം ഒള്ളതേ? പകൽ നേരത്തിൽ നടക്കിനവേരാ ഇം ഉലകത്തിലെ വെളിച്ചമെ കാണനാലെ പുടച്ച് ബൂശിനതില്ലെ.
നീ നങ്കെ തകപ്പനാനെ ആക്കോവക്കാട്ടീം വലിയവനീ? അം വലിയോരുതാൻ എങ്കാക്ക് ഇം കിണരെ തന്തത്; അവനും അവൻ മക്കളും അവറെ ചീവാതികാടും ഇത്തിൽ നുൺതാൻ തണ്ണിയെ കുടിച്ചി വരുമത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ അവൻ ശുക്കാർ ഒണ്ണെ ഒരു ശമരിയാ പട്ടണത്തിൽ ആക്കോവ് ഉടയാ മകനാനെ ഓശേപ്പുക്കു കൊടുത്തെ ഉശത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ.
ശമരിയാക്കാറത്തിയാനെ ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ തണ്ണിയെ കോരുവെ വന്തവോളെ ഏശു അവേകാൽ, “എനക്ക് കുടിപ്പെ ഒരുത്തിനെ തണ്ണിയെ തരാമീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കം എന്തൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അപ്പുറാണികയായിരുന്തെ നിങ്കളെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഒള്ളവേരായാക്കേക്കുചൂട്ടി ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവനാനെ അവൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി അപ്പുറാണിയായെ.
അകനെ അവൻ തെയ്വത്തിലെ വേലേൽ കനിവ് ഒള്ളാളും നമ്പുകേക്കാനവനുമാനെ ഒരു വലിയെ പൂയാരിയുമായെ. എന്തൊണ്ണാ മാനടവൻകാട്ടിലെ പാപങ്കാട്ടുക്ക് പകറമായ് എല്ലാ കാരിയത്തിലും അവൻ ഉടയാ കൂടപ്പുറപ്പുകാടുവോലെ ആകവേണ്ടിയിരുന്തെ.
നമക്കൊള്ളെ വലിയെ പൂയാരി നങ്കെ കുറേൽ കനിവെ കാട്ടുകേക്ക് കൂടാത്താ നാത്തെ; എല്ലാത്തിലും നങ്കവോലെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടപ്പണും അവൻ പാപം നാത്തവനായിരുന്തെ.