53 “നിൻ മകൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ അതേ നേരംതാൻ അവനുക്ക് ചുകം കിടച്ചത് ഒൺ അം കുണാൻ തന്താരുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായെ; അകനെ അമ്പാളും കൂരേലവേരാ മൊത്തമായും ഏശുവിൽ നമ്പിയെ.
പിന്നെ ഏശു ശതാതിപൻകാക്ക്, “നീ കൂരേക്ക് പോ, നിൻ നമ്പിക്കവോലെ നിനക്ക് വരട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അമ്പോളയേ അവൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെന്നും അബുറാകാം മകൻനാലെ ഉണ്ണേക്ക് ഇം കൂരേക്ക് രച്ചെ വന്തിരുക്കിനെ.
അവൻ തിരുമ്പി പോമവോളെ അവൻ പണ്ണക്കാറാ വന്ത്, “നിൻ മകൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എപ്പനേ തൻ മകനുക്ക് ചുകം കിടച്ചത് ഒൺ ശിപായി അവറകാൽ കേട്ടവോളെ, “നിനട്ട് ഉച്ചേക്ക് ഒരു മണീക്ക് അവൻ നോവ് വുട്ടുപോയെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
നീയും നിൻ കൂരക്കാറാളും മൊത്തമാ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്കിരുക്കിനെ വശനമെ അവൻ നിൻകാൽ ചൊല്ലുമൊണ്ണും തൂതൻ ചൊല്ലിയതെ എങ്കകാൽ വെളിയേത്തിയെ.
അപ്പിണും കൂരേലവേരാളും രാടിപിരാടിയോഞ്ച്, “കരുത്താവുകാൽ എനക്ക് നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് ഉറപ്പൊള്ളതൊണ്ണാ എൻ കൂരേൽ വന്ത് ഇരിൻ” ഒൺ അവെ ചൊല്ലിയോൺ എങ്കളെ അങ്ക് ഇരുപ്പേക്ക് കട്ടായമാ വിലയ്ക്കെ.
അത്തുക്ക് പുറകോട് കാവലാളികളിലെ തലവൻ പവുലോശാം ശീലാശാം കൂരേക്ക് കൊണ്ടേയ് തീൻ തണ്ണിയെ കൊടുത്തെ. തെയ്വമെ നമ്പിയനാലെ കൂരേലവേരാ ഒത്തേ പിരിയമടഞ്ചെ.
പള്ളീലെ അതികാരിയാനെ കിരിശ്പ്പോശും അവൻ കൂരേലവേരാളും കരുത്താവെ നമ്പിയെ; കൊരിന്തിലും കനേമാളുകെ തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് നമ്പി വന്ത് രാടിപിരാടിയെ.
നിങ്കാക്കും നിങ്കെ മക്കാക്കും വരമെ വാക്കാര തന്തിരുക്കിനെ; അത് നങ്കെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് വരും കാലത്തിൽ അവൻകാക്ക് വുളിച്ചെടുപ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ മാനടവനുക്കെല്ലാം വച്ചിരുക്കിനതാൻ.”