50 ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ മണ്ട്; നിൻ മകൻ ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. ഇതെ കണ്ടോൺ അം മനിശൻ നമ്പി തിരുമ്പി പോയെ.
പിന്നെ ഏശു ശതാതിപൻകാക്ക്, “നീ കൂരേക്ക് പോ, നിൻ നമ്പിക്കവോലെ നിനക്ക് വരട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അമ്പോളയേ അവൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.
അവൻ അവറളെ കണ്ടാലെ, “നിങ്കെ പോയ് നിങ്കളമേ പൂയാരിയേരുകാൽ കാട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവറെ പോയവോളയേ നോയ് വുട്ടുമാറി ചുത്തമായെ.
അന്നേരം ഏശു അപ്പിൺകാൽ, “നമ്പിയാ നീ തെയ്വത്തിലെ മകത്തമെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊല്ലിയതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ശിപായി ഏശുവുകാക്ക്, “എശമാനനേ, എൻ പുളെള ചാനത്തുക്ക് മിന്നേ വന്തതായപ്പെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ തിരുമ്പി പോമവോളെ അവൻ പണ്ണക്കാറാ വന്ത്, “നിൻ മകൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ചത്തവേരാക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കേക്ക് തെയ്വം ചക്കിതി ഒളളാ ഒൺ അബുറാകാം നമ്പിയെ. ഒരു നിലേക്ക് ചൊല്ലിയാ ചത്തവേരാളിൽനുൺ ഉശിരോറിയാവോലെ ഇശകാക്കെ അബുറാകാമുക്ക് തിരുപ്പി കിടച്ചതാൻ.